เรื่องนางสุมนาเทวี : หน้า 169/182

ประโยค ประโยค ๒ - คำฅํพระสัมพิมพ์ดูการณ์ ยกคำแปลภาค ๑ หน้าที่ ๑๖๘ เรื่องนางสุมนาเทวี ๓๐. ๑๒๙/๒ ตั้งแต่ โส โสตปุนโนปี สมุน เสฏฐี ทีติ เป็นต้น. โส เสฏฐี อ. เศษฐีนี้น โสตปุนโนปี แม่เป็นผู้เป็นโสตาบัน สมาน ในอุคกนุต ใม่อาอยู่ ทีติ อุบปุนโล อิวาเสตุ เพื่ออ่วยงความเศร้าโศกอันเกิดขึ้นแล้ว ในยศให้ยืน ทบ กาตฺวา ยังบุคคลให้กระทำแล้ว สิริภิริต จึงกิดิตียสริระ ธิด ของธิดา โธนโต ร้องไห้อยู่ คมหตา ไปแล้ว สมณกิจ สุตฺต ของพระศาสดา (วาจา) ครั้งเมื่อพระดำรัสา คหยบิต ดู่ก่อน คมหุดดี ด้ว อ. ท่าน ทุกปี เป็นผู้มีทุกข์ ทุมโมน เป็นผู้มีใจฉัน โทษประกุร้ายแล้ว อสุมภูมิ เป็นผู้มินำอันเต็มแล้วด้วยน้ำตา รทธมาโน เป็นผู้งอให้จ อยู่ อคตฺโต เป็นผูมาแล้ว อส ยอมเป็น กิริยาณ เพราะเหตุอะไร อติ ดังนี้ ( สตฺตา ) อันพระศาสดา ดูญ ตรัสแล้ว อาพา กราบกูนแล้วว่า ภูทฺน คือพระองค์ผู้เจริญ ทีตา อ.ติ ดา เม ของข้าพระองค์ สุมมนาเทวี ชื่อว่าขุมบนเทวี กาลกตา เป็นผู้มีกาละกันทำแล้ว (โฉดิ ยอมเป็น อิต ดังนี้ ( สตฺตา ) อ. พระศาสดา (อาหา) ตรัสแล้วว่า อก ครั้งเมื่อความเป็นอย่างนั้น (สตฺตา) มีอยู่ ดว อ. ท่าน โจสสิ ยอมเศร้าโศก กลุมมา เพราะ เหตุอะไร มรณี อ. ความตาย (โหติ) ย่อมมี สพเพส สตุตาน