การบรรพชาเพื่อหลุดพ้นจากทุกข์ : หน้า 46/576

ธรระพี ประช ศาสดาเอกของโลก (๔) ๔๕ บรรพชาเป็นทางปลอดโปร่ง สามารถที่จะช่วยให้หลุดพ้นจาก ทุกข์ได้จริง ดูเหมือนว่าเบญจกามคุณต่างๆ ที่ชาวโลกยอมสยบ ติดอยู่นั้น ไม่สามารถไปผูกมัดกักขังท่านได้ ครองเรือนไปก็คิด เช่นนี้ไปด้วย แม้เพียงได้ยินคำกล่าวว่า สิทธัตถราชกุมารนี้เป็น โอรสและเป็นพระสวามีของใคร คนเหล่านั้นจะต้องดับเย็นอย่าง แน่นอน พระองค์ได้ฟังคำว่า นิพพุตะ ที่แปลว่า ดับ ก็รู้สึก ถูกอกถูกใจถึงกับถอดแหวนอันมีค่ามอบให้ผู้ที่กล่าวตอนนั้นทีเดียว ในที่สุดถึงวันที่บารมีเต็มเปี่ยม เมื่อมีพระชนมายุได้ ๒๙ พรรษา มีเหตุทำให้พระองค์ไม่ยินดีที่จะครองราชสมบัติต่อไป คืนหนึ่ง พระองค์ทอดพระเนตรเห็นสตรีนักฟ้อนทั้งหลายกำลัง นอนหลับทับเครื่องดนตรีอยู่ บางพวกมีน้ำลายไหล บางพวก กัดฟันเสียงดัง บางพวกนอนกรนบ้าง นอนอ้าปากบ้าง เสื้อผ้าที่ สวมใส่หลุดลุ่ย เมื่อพระองค์ทอดพระเนตรเห็นเช่นนั้น ทรงมี พระหฤทัยเบื่อหน่ายในกามทั้งหลาย แม้พระราชวังที่ตกแต่ง ประดับประดาไว้ประดุจภพของท้าวสักกะ ก็ปรากฏเหมือนป่าช้า ผีดิบ ซึ่งเต็มด้วยซากศพนานาชนิด ภพทั้ง ๓ ปรากฏทันที เหมือนเรือนถูกไฟไหม้ จึงเปล่งอุทานว่า “วุ่นวายจริงหนอ ขัดข้องจริงหนอ” พระทัยของพระองค์ทรงน้อมไปเพื่อบรรพชา คืนนั้น พระองค์ตัดสินพระทัยเด็ดเดี่ยวเสด็จขึ้นม้ากัณฐกะ