ข้อความต้นฉบับในหน้า
ชัยชนะครั้งที่ ๗
ธรรมะเพื่อประช
รั้งที่ ๗ (ตอนที่ ๑ ชนะ นันโทปนันทนาคราช)
๑๗๕
ขณะนั้นพญานาค อนันโทปนันทะ เนรมิตกายประดุจ
เทพเจ้าบนสวรรค์ นั่งอยู่บนรัตนบัลลังก์ เสวยทิพยสมบัติด้วย
ความสำราญ ครั้นเห็นพระผู้มีพระภาคเจ้ากับพระสาวกจำนวน
มากเหาะมา ก็โกรธตามประสาผู้มีทิฏฐิมานะว่า “สมณะเหล่านี้
เห็นทีจะไปยังสวรรค์ชั้นดาวดึงส์ เมื่อไปก็ต้องเหาะข้ามหัวเรา
ฝุ่นละอองที่ติดเท้าก็จะร่วงหล่นใส่บนกระหม่อมเรา เราจัก
ไม่ยอมให้พวกสมณะเหล่านี้ทำเช่นนี้อีก” คิดแล้วก็ลุกขึ้นไปยัง
เชิงเขาสิเนรุ ปาฏิหาริย์กายให้ใหญ่ คิดแล้วก็ปาฏิหาริย์กายให้ใหญ่
เอาหางรัดเขาพระสุเมรุ งสูงประมาณ ๘๔,๐๐๐ โยชน์ ไว้ถึง ๓
รอบ ใช้พังพานปิดภพดาวดึงส์ บันดาลให้เกิดหมอกควันกลบไป
ทั้งภพทําให้มองไม่เห็น
พระรัฐบาลเถระเห็นความผิดปกตินั้นจึงทูลถามพระผู้มี
พระภาคเจ้าว่า “พระพุทธเจ้าข้า เมื่อก่อนพวกข้าพระองค์มายืน
อยู่ตรงนี้ สามารถเห็นภูเขาที่อยู่ล้อมภูเขาสิเนรุ เห็นสวรรค์ชั้น
ดาวดึงส์และเวชยันตปราสาท อีกทั้งเห็นธงเบื้องบนเวชยันต
ปราสาท แต่มาบัดนี้ กลับไม่เห็นอะไรเลย เป็นเพราะเหตุไร
พระเจ้าข้า” เมื่อรู้ว่า พญานาคผู้มีอานุภาพเป็นผู้บันดาลฤทธิ์มา
ขัดขวางหนทางพระพุทธเจ้า พระเถระรีบอาสาที่จะไปปราบ
พญานาค เพื่อให้รู้จักคุณของพระบรมศาสดา