ธรรมะเพื่อประชา : หน้า 399/576

ธรรมะเพื่อประชา วิธูรบัณฑิต บำเพ็ญสัจจบารมี(๕) ๓๕๘ เพราะม้าสินธพตัวนี้วิ่งเร็วดุจสายลม พระโพธิสัตว์อธิษฐานจิต ไม่ให้ผ้าสาฎกหลุดออกจากกาย พลางใช้มือทั้งสองจับหางม้าไว้ แน่น เอาเท้าทั้งสองเกี่ยวขาม้าไว้ให้แน่น เมื่อทุกอย่างพร้อม ม้ามโนมัยก็พาท่านเหาะไปทันที เมื่อพาพระโพธิสัตว์ออกจากเมืองแล้ว ปุณณกยักษ์ทุบ พระโพธิสัตว์ที่ต้นไม้และภูเขา แต่ด้วยอานุภาพของพระโพธิสัตว์ ทั้งต้นไม้และภูเขา ต่างแหวกออกเป็นช่องหลีกห่างจากตัวของ ท่านข้างละศอก ปุณณกยักษ์เห็นเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดมาก่อน แทนที่จะอัศจรรย์ใจหรือเลื่อมใส กลับโกรธยิ่งขึ้น ฟาดพระ โพธิสัตว์ใส่ต้นไม้อีก ๓ ครั้ง ต้นไม้ก็ออกห่างตัวท่านอีก เมื่อไม่สําเร็จ จึงควบม้าวิ่งไปท่ามกลางสายลมอย่างรวดเร็ว ครั้นหันหลังกลับ มาดู เห็นพระโพธิสัตว์มีใบหน้าผ่องใสเป็นปกติเหมือนเดิม ก็ควบ ม้าวิ่งฝ่าลมเวรัมภะ ที่มีเสียงดั่งสายฟ้าฟาดเป็นแสนครั้ง ลม เวรัมภะก็แหวกเป็นช่องให้พระโพธิสัตว์ผ่านไป โดยไม่ได้รับ อันตรายแม้แต่น้อย เมื่อชาวเมืองรู้ว่า ปุณณกยักษ์ปลอมตัวเป็นมาณพเพื่อ มาจับพระโพธิสัตว์ไปฆ่า เกิดความโกลาหลกันทั้งเมือง ชาวเมือง พากันมาชุมนุมที่พระลานหลวง เรียกร้องให้พระราชาไปนำ ตัวพระโพธิสัตว์กลับคืนมาภายใน ๗ วัน ถ้าท่านวิธูรบัณฑิตยัง