ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประช
มหาโควินทสูตร (ตอนที่ ๗ ออกบวช)
๓๒๗
หมู่สาวกของเราเหล่าใด รู้ทั่วถึงคำสั่งสอนเจนจบ หมู่
สาวกเหล่านั้น จะสิ้นอาสวะทั้งหลาย ทำเจโตวิมุตติ ปัญญา
วิมุตติให้แจ่มแจ้ง หมู่สาวกเหล่าใด สิ้นสังโยชน์เบื้องต่ำ ๕ อย่าง
จะเป็นโอปปาติกะ ผู้ปรินิพพานในพรหมโลกจะไม่กลับมาเกิดอีก
บางพวกละสังโยชน์ได้ ๓ อย่าง มีราคะ โทสะ และโมหะเบาบาง
ลงจะเป็นสกทาคามี จะมาสู่โลกนี้ครั้งเดียวเท่านั้น แล้วจักทำ
ที่สุดแห่งทุกข์ บางพวกมีสังโยชน์ ๓ อย่างสิ้นไป ย่อมเป็นโสดา
บัน ไม่มีความตกต่ำ มีความตรัสรู้เป็นเบื้องหน้าแน่นอน การ
บวชของกุลบุตรเหล่านี้ทั้งหมด จึงเป็นการบวชที่ไม่สูญเปล่า
ไม่เป็นหมัน มีผล มีก่าไร นี้เป็นอานิสงส์แห่งพรหรมจรรย์” ปัญจ
สิบเทพบุตรชื่นชมภาษิตของพระผู้มีพระภาคเจ้า ได้ถวายอภิวาท
กระทําประทักษิณพระผู้มีพระภาคเจ้า แล้วอันตรธานหายไป
เราจะเห็นว่า นักสร้างบารมีในสมัยก่อนนั้น ได้แสวงหา
หนทางที่บริสุทธิ์ให้กับตนเองอย่างไม่ย่อท้อ เมื่อรู้ว่าเส้นทางที่ดี
ที่สุดเป็นอย่างไร ก็พร้อมที่จะสละเครื่องพันธนาการภายนอก
มุ่งสู่อิสรภาพภายใน เพื่อทำความบริสุทธิ์บริบูรณ์ให้เกิดขึ้นกับ
ตนเอง นี้เป็นเรื่องราวของพระโพธิสัตว์ที่ควรศึกษา และดำเนิน
ตามรอยท่าน ชีวิตเราจะได้พบแต่สิ่งที่ดีงามทุกๆ คน