ธรรมะเพื่อประช: การทำใจหยุดนิ่งเพื่อความสุข : หน้า 458/576

ธรรมะเพื่อประช เนมิราชชาดก บำเพ็ญอธิษฐานบารมี (5) ๔๕๗ การประพฤติปฏิบัติธรรมด้วยการหมั่นทำใจหยุดใจนิ่งนี้ จะนําความสุข และความบริสุทธิ์ให้บังเกิดขึ้นในชีวิต อีกทั้งจะ เป็นบาทเบื้องต้นแห่งความสำเร็จทั้งหลายทั้งปวง ใจที่หยุดนิ่ง ดีแล้วจะเป็นแหล่งรวมแห่งความสุข สุขที่ละเอียดประณีตเพิ่ม ขึ้นไปตามลำาดับ ตั้งแต่สุขที่เกิดจากใจโล่งโปร่งเบาสบาย สุข เมื่อเข้าถึงแสงสว่าง เข้าถึงดวงปฐมมรรค จนถึงสุขที่เกิดจาก การเข้าถึงกายในกาย กระทั่งเข้าถึงพระธรรมกายไปตามผัง ชีวิตของมนุษย์ทุกๆ คน ซึ่งการที่จะเข้าถึงความสุขนี้ได้ เราต้อง หยุดใจให้ได้อย่างเดียวเท่านั้น มีวาระพระบาลีใน เนมิราชชาดก ว่า “เย ทุพพเล พลวนโต ชีวโลเก ที่เสนฺติ โรเสนฺติ สุปาปธมฺมา เต สุททกมมา ปสเวตว ปา เตเม ชนา เวตรณี ปตนฺติ ชนเหล่าใด เมื่อยังอยู่ในมนุษยโลก เป็นผู้มีกำลังวังชา มีกรรมอันเป็นบาป ย่อมเบียดเบียนด่าว่าผู้อื่นซึ่งหากำลังมิได้ ชนเหล่านั้นมีกรรมหยาบช้า กระทำบาปกรรม จึงตกลงสู่ เวตรณีนรก” การที่สรรพสัตว์ทั้งหลาย ต้องเวียนว่ายตายเกิดกันมา