ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรระพี ประช
เนมิราชชาดก บำเพ็ญอธิษฐานบารมี (๗)
๔๖๗
เพราะฉะนั้น การไปจากโลกนี้ของพวกสัตบุรุษ และพวก
อสัตบุรุษจึงต่างกัน พวกอสัตบุรุษย่อมไปสู่นรก พวกสัตบุรุษ
ย่อมเป็นผู้ดำเนินไปสู่สวรรค์”
คติในสัมปรายภพของสัตบุรุษและอสัตบุรุษ หรือภาษาที่
เข้าใจกันง่ายๆ คือระหว่างคนดีกับคนชั่ว หรือคนพาลกับบัณฑิต
นั้นแตกต่างกันมาก และไกลกันยิ่งกว่าฝั่งของมหาสมุทรฝั่งนี้กับ
ฝั่งตรงกันข้าม หรือไกลกันยิ่งกว่าแผ่นดินกับท้องฟ้า เพราะอยู่
คนละด้าน คือ ถ้าทำบุญไว้มากๆ เมื่อละสังขารแล้ว ย่อมไป
เสวยสุขอยู่ในโลกสวรรค์ ซึ่งอยู่สูงจากโลกมนุษย์นี้ขึ้นไปไกลมาก
ส่วนผู้ที่ประกอบอกุศลกรรมไว้มาก ครั้นละโลกไป ย่อมต้องลงสู่
อบายภูมิไปเสวยทุกข์ในนรกขุมต่างๆ ซึ่งอยู่ลึกมาก อันเป็นไป
ตามกําลังวิบากกรรมที่ได้ทำไว้ครั้งที่ยังเป็นมนุษย์ ความ
แตกต่างในสัมปรายภพของผู้ทำบุญและบาปจึงไกลกันเช่นนี้
แม้มนุษย์ส่วนใหญ่จะเข้าใจเรื่องนรกสวรรค์บ้าง แต่ยัง
ไม่แจ่มแจ้งเพราะมองไม่เห็น จึงยังมีความประมาทในชีวิต
และเพราะไม่พบกัลยาณมิตร บางครั้งจึงหลงผิดไปเบียดเบียน
ผู้อื่นให้ได้รับความเดือดร้อน ไม่ว่าจะเป็นด้วยวิธีใด จะด้วย
ความตั้งใจหรือไม่ตั้งใจก็ตาม ผลที่ออกมาย่อมต้องได้รับผล
กรรมแสนทุกข์ทรมานอย่างที่ไม่สามารถหลีกหนีไปได้ เพียงแต่