ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะ ประช
พระปิยทัสสีพุทธเจ้า (๑)
๒๔๐
ประโยชน์สุขให้แก่สรรพสัตว์ หรือนำความอิ่มอกอิ่มใจและความ
ปีติเบิกบานมาให้ ท่านมักเปรียบสิ่งนั้นเป็นประดุจแก้ว เช่นคนดี
ก็เรียกว่า ลูกแก้ว พ่อแก้ว แม่แก้ว ถ้าเป็นสัตว์ ก็เป็นช้างแก้ว
ม้าแก้ว เป็นต้น หากเป็นวัตถุธาตุที่บริสุทธิ์ก็มีดวงแก้วมณี หรือ
แก้วสารพัดนึก
เพราะฉะนั้นสิ่งใดที่ถือว่าล้ำเลิศประเสริฐกว่า
บรรดาสิ่งทั้งหลาย จึงได้รับยกย่องว่า เป็นแก้ว
พระสัมมาสัมพุทธเจ้าก็เช่นเดียวกัน ทรงได้รับการเฉลิม
พระนามว่า เป็นรัตนะหรือแก้วที่ล้ำค่าที่สุด เพราะการอุบัติขึ้น
ของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าแต่ละพระองค์นั้น เป็นสิ่งที่บังเกิดขึ้น
ได้ยาก บางยุคบางสมัยไม่มีพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเสด็จอุบัติขึ้น
มาเลย กัปนั้นถือว่าเป็นสุญกัป เป็นกัปที่ว่างเว้นจากพระพุทธเจ้า
หมู่สัตว์ต่างดารงชีวิตอยู่ท่ามกลางความมืด คือ อวิชชา ไม่
สามารถนําพาตนให้หลุดพ้นจากความทุกข์ไปได้ ดังนั้น
พระพุทธองค์จึงถือเป็นรัตนะที่ไม่มีสิ่งใดเสมอเหมือน ผู้รู้จึงได้
กล่าวสรรเสริญว่า ย์ กิญจิ รตน์ โลเก วิชฺชติ วิวิธ ปุถุ รตน์
พุทธสม นตฺถิ ๆ รัตนะอย่างใดอย่างหนึ่งที่มีอยู่ในโลกนี้ ไม่ว่าจะ
เป็นรัตนะที่หยาบหรือละเอียด รัตนะทั้งหมดที่จะเสมอด้วยรัตนะ
คือ พระพุทธเจ้าไม่มีเลย
หลวงพ่อมีตัวอย่างเรื่องการบังเกิดขึ้นของรัตนะ คือ