ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะ ประชา
มหาโควินทสูตร (ตอนที่ 4 พบ มหาพรหม)
๑๑๐
เมือง แล้วหลีกเร้นปฏิบัติธรรมจนครบ ๔ เดือน โดยไม่มีผู้ใดเข้าไป
หานอกจากคนส่งอาหารเท่านั้น เวลา ๔ เดือนผ่านไปไม่มีอะไร
เกิดขึ้น มหาโควินทพราหมณ์คิดว่า เราหลีกเร้นอยู่ปานนี้ก็ยังไม่
เห็นมหาพรหมเลย สงสัยคำกล่าวของอาจารย์ในกาลก่อน จักไม่
เป็นความจริงอย่างแน่แท้
สนังกุมารพรหม ล่วงรู้ความคิดของมหาโควินทพราหมณ์
รับมาจากพรหมโลกไปปรากฏตัวตรงเบื้องหน้ามหาโควินท
พราหมณ์ทันที มหาโควินทพราหมณ์เห็นดังนั้น รู้สึกกลัวตัวสั่น
ขนลุกซูชันทั้งตัว เพราะไม่เคยเห็นมาก่อนอีกทั้งรัศมีก็รุ่งเรืองมาก
จึงถามว่า “ท่านผู้นิรทุกข์ ท่านเป็นใคร ทำไมจึงมีรัศมี มียศ มี
สิริรุ่งเรืองเช่นนี้”
พรหมตอบว่า “ท่านมหาโควินท์ พวกเทพทั้งปวงใน
พรหมโลกย่อมรู้จักเรา เรามาในที่นี้เพื่อยังความต้องการของ
ท่านให้บริบูรณ์ ท่านจงถามถึงสิ่งที่ต้องการเถิด” พราหมณ์ฟัง
ดังนี้ก็รู้ว่า ท่านผู้นี้เป็นมหาพรหม รู้สึกดีใจมากที่การบำเพ็ญ
เพียรของตนประสบความสำเร็จ เกิดความคิดว่า “สนั่งกุมาร
พรหมเปิดโอกาสให้เราถามปัญหาประโยชน์ปัจจุบันเราเป็นผู้ฉลาด
แม้คนเหล่าอื่นย่อมถามประโยชน์ปัจจุบันกับเรา อย่ากระนั้นเลย
เราพึงถามประโยชน์ที่เป็นไปในภพเบื้องหน้ากับสนังกุมารพรหม”