ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรระพี ประช
จันทกุมาร บำเพ็ญขันติบารมี (๑)
ကောဇ
บอกนายขมังธนูว่า “ดูก่อนอุบาสก ท่านอย่าเดินทางไปตามทาง
ที่พระเทวทัตบอก จงไปทางอื่น เพราะทางข้างหน้าไม่ปลอดภัย
สำหรับท่าน”
ครั้นพระพุทธองค์ส่งนายขมังธนูไปแล้ว เสด็จลงจากที่
จงกรม ไปประทับอยู่ที่โคนไม้ต้นหนึ่ง เมื่อนายขมังธนูมิได้กลับ
มาตามทางที่พระเทวทัตสั่งไว้ เพราะพระบรมศาสดาทรงรู้
เหตุการณ์ล่วงหน้า นายขมังธนูอีก ๒ คน ที่รอคอยอยู่คิดว่า “ทำไม
คนที่พระเทวทัตกล่าวถึง ยังไม่มาสักที” เมื่ออดทนรอไม่ได้ จึง
ชักชวนกันไปดู ทั้งสองเห็นพระทศพล ก็เกิดความศรัทธาเลื่อมใส
เนื่องจากทั้งสองไม่ได้มีวัตถุประสงค์มาฆ่าพระพุทธเจ้า จึงพากัน
เข้าไปกราบถวายบังคมพระพุทธองค์ด้วยความเลื่อมใสยิ่งนัก
พระบรมศาสดาทรงแสดงธรรมให้ฟัง จนนายขมังธนู
ทั้งสองได้บรรลุธรรมเป็นพระโสดาบัน จากนั้นทรงเทศน์สอน
นายขมังธนูที่เหลือ ในทำนองเดียวกันนั่นเอง ซึ่งทั้งหมดทยอย
กันมาเข้าเฝ้าตามลำาดับ ทุกคนต่างได้บรรลุธรรมเป็นพระ
โสดาบันทั้ง ๓๑ นาย
เราจะเห็นว่า นอกจากพระบรมศาสดา จะทรงให้อภัยแล้ว
ยังทรงให้ธรรมาภิสมัยแก่ผู้ที่คิดประทุษร้ายต่อพระองค์ เพราะ
ทรงอาศัยมหากรุณาและความอดทนต่อพฤติกรรมอันเลวร้าย