พระพุทธองค์และการเข้าใจความทุกข์ : หน้า 66/576

ธรระพี ประชาช ศาสดาเอกของโลก (5) ๖๕ เมื่อตรัสรู้แล้ว พระพุทธองค์มิได้หวงความรู้ หรือหวงแหน วิชชา ท่านมีมหากรุณาที่ยิ่งใหญ่ ได้แนะนำสั่งสอนวิชชาความรู้ ที่ได้ตรัสรู้มาแก่สรรพสัตว์ทั้งหลายตลอด ๔๕ พรรษา โดยไม่ กังวลกับความทุกข์ยากลำบาก มีความปรารถนาดีอย่างเดียว อยากจะให้ทุกคนหลุดพ้นจากกรอบอวิชชา เข้าถึงเอกันตบรมสุข อย่างพระองค์บ้าง เพราะมนุษย์ทุกคนมีปัญหาชีวิตทั้งนั้น แต่วิธี แก้ปัญหาของมนุษย์มักแก้ที่ปลีกย่อย ไม่ได้แก้ที่ต้นเหตุ แก้กันที่ ปลายทาง เพราะความรู้ไม่สมบูรณ์ คิดอะไรขึ้นมาได้ ก็แก้ ปัญหาเฉพาะหน้ากันไปอย่างนั้น พระพุทธองค์ทรงชี้แนะวิธีที่จะแก้ปัญหาอย่างเด็ดขาด ไปถึงรากเหง้าของปัญหา คือทรงสอนให้มนุษย์ทุกคนกล้าหาญ พอที่จะมองชีวิตของตนว่า พื้นเพของชีวิตเป็นทุกข์และเป็นสิ่งที่ ควรจะรู้ คือ มาพิจารณาให้รู้ว่า เรากำลังทุกข์อยู่จริงๆ จนกระทั่ง ยอมรับว่า เรามีความทุกข์จริงๆ จะได้เกิดแรงบันดาลใจอยาก ค้นหาสาเหตุแห่งความทุกข์ และทรงสอนต่อไปอีกว่า เหตุแห่ง ความทุกข์ทั้งหมดมาจากความทะยานอยาก ตั้งแต่กามตัณหา ภวตัณหา วิภวตัณหา ความอยากที่ระคนไปด้วยความเพลินอยู่ ในโลก เป็นความอยากที่ไม่มีที่สิ้นสุด และสิ่งที่ตัวอยากก็มี ปัญหาอยู่ในตัวเมื่อได้มาแล้วก็ต้องตามแก้ปัญหาอย่างไม่มีที่สิ้นสุด