ธรรมะเพื่อประชา: ความอดทนของพระกุมาร : หน้า 359/576

ธรรมะเพื่อประชา จันทกุมาร บำเพ็ญขันติบารมี (๔) ๓๕๘ ต้องทำปิตุฆาต พระกุมารจึงได้แต่อดทนอย่างที่สุด ฝ่ายกัณฑหาลพราหมณ์คิดว่า “พระราชาพระองค์นี้ใจอ่อน ประเดี๋ยวให้ปล่อย ประเดี๋ยวให้จับพระราชบุตร พระองค์อาจจะ ปล่อยพระราชบุตรทั้งหลายตามคำของจันทกุมารอีก อย่า กระนั้นเลย เราจะพาพระองค์ไปสู่หลุมบูชายัญในบัดนี้ พราหมณ์จึงรีบกราบทูลว่า “ข้าแต่มหาราช ข้าพระองค์ตระเตรียม พิธีบูชายัญเรียบร้อยแล้ว ขอเดชะ เชิญเสด็จเถิด หากพระองค์ ทรงบูชายัญแล้ว จะได้ไปเสวยสุขในสวรรค์” พระนางจันทาเทวีผู้เป็นมเหสีของจันทกุมารเห็นดังนั้น คิดว่า “ที่พึ่งอื่นของเราไม่มี เราจักกระทำความสวัสดีแก่พระ สวามีด้วยกําลังความสัตย์ของเรา” จึงประคองอัญชลี ทรงกระทำ สัจจกิริยาว่า “กัณฑหาละผู้มีปัญญาทรามได้กระทำกรรมอันชั่ว ด้วยความสัจจริงอันใด ด้วยสัจจวาจานี้ ขอให้ข้าพเจ้าได้อยู่ร่วม กับพระสวามี อมนุษย์เหล่าใดมีอยู่ในที่นี้ ยักษ์ สัตว์ที่เกิดแล้ว และสัตว์ที่จะมาเกิดก็ดี ขอจงช่วยเหลือข้าพเจ้า ขอให้ข้าพเจ้า ได้อยู่ร่วมกับพระสวามีด้วยเถิด” ขณะนั้นเอง ท้าวสักกเทวราชทรงสดับเสียงคร่ำครวญ ของพระนางจันทาเทวี ทรงทราบเรื่องแล้ว ทรงปรากฏรูปทิพย์ ของพระองค์ กวัดแกว่งค้อนเหล็กอันลุกโพลง ประทับยืนอยู่