ชัยชนะครั้งที่ ๑ (ตอนที่ ๑ ชนะพญามาร) : หน้า 73/576

Boประช ชัยชนะครั้งที่ ๑ (ตอนที่ ๑ ชนะพญามาร) ๗๒ ในวันที่พระมหาบุรุษจะตรัสรู้นั้น พระองค์ประทับนั่งอยู่ ที่โคนต้นอัสสัตถพฤกษ์หรือต้นโพธิ์ตรัสรู้ ทรงหันพระพักตร์ไป ทางทิศตะวันออก มีพระทัยตั้งมั่น ประทับนั่งคู่บัลลังก์ โดยตั้ง สัตยาธิษฐานว่า “แม้เนื้อและเลือดในสรีระเราจะแห้งเหือดไป หมดสิ้น จะเหลือแต่หนัง เอ็น กระดูกก็ตามที หากเรายังไม่ บรรลุพระสัมมาสัมโพธิญาณ ก็จักไม่ทําลายบัลลังก์นี้” คือ จะไม่ ลุกจากที่ พญามารล่วงรู้ถึงความคิดนั้นก็ทนไม่ได้ จึงคิดทำลาย ความตั้งใจของพระมหาบุรุษให้ได้ มิฉะนั้นแล้วพระองค์จักพ้นไป จากอ้านาจของมาร พญามารจึงบอกความนั้นแก่กองกำาลัง ของมาร แล้วรวบรวมเสนามาร และไพร่พลมารทั้งหมด ยกทัพ มาปราบพระโพธิสัตว์ โดยมีพลพรรคของเสนามารพวกที่อยู่ทัพ หน้าเป็นทางยาวถึง ๑๒ โยชน์ กองทัพด้านขวาซ้าย ด้านละ ๑๒ โยชน์ ส่วนทัพหลังตั้งอยู่จรดขอบจักรวาล สูงขึ้นเบื้องบน ๙ โยชน์ เมื่อพวกมารโห่ร้อง เสียงโห่ร้องนั้นเสมือนเสียงแผ่นดินคำราม ตั้งแต่เก้าพันโยชน์ไป เทวบุตรมารขี่ช้างศิริเมขล์สูง ๑๕๐ โยชน์ เนรมิตแขนตั้งพัน ถืออาวุธนานาชนิด พวกหมู่มารที่เหลือล้วนมี รูปร่างน่าสะพรึงกลัวแตกต่างกันไปมีฤทธิ์มีเดชแตกต่างกันอีกด้วย ต่างมุ่งมาจู่โจมพระโพธิสัตว์จากทิศทั้งสี่