ธรรมะเพื่อประชา : หน้า 485/576

ธรรมะเพื่อประชา เนมิราชชาดก บำเพ็ญอธิษฐานบารมี (๙) ៤៨៤ ปัจจุบัน คนส่วนใหญ่มักให้ความสำคัญกับการสั่งสมบุญ น้อยกว่าการสั่งสมทรัพย์ เพราะเราอยู่ในยุคสมัยของโลกา- ภิวัตน์ที่มนุษย์วิ่งตามกระแสวัตถุนิยม แต่ดูเหมือนว่าแม้จะมี สมบัตินอกตัวมากมาย แต่ความทุกข์ทั้งหลายก็ยังคงอยู่ ผู้รู้ ทั้งหลายท่านสอนว่าความสุขไม่ได้อยู่ที่มีสมบัติภายนอกแต่อยู่ที่ใจ โดยเฉพาะใจที่สะอาดบริสุทธิ์หยุดนิ่ง เมื่อใดที่เราน้อมนำใจกลับ มาไว้ที่ตั้งดั้งเดิมของใจ คือ ที่ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ หยุดนิ่ง ณ ที่ตรงนั้นได้อย่างสนิทสมบูรณ์ เมื่อนั้นเราจะเข้าถึงแหล่งกำเนิด แห่งความสุข และความบริสุทธิ์ ได้พบที่พึ่งที่ระลึกภายใน คือ พระรัตนตรัยนั่นเอง มีธรรมภาษิตที่ปรากฏใน มัจฉริสูตร ว่า “เต มเตสุ น มิยุยนฺติ อทฺธานํว สหาวช์ อปฺปสฺมึ เย ปเวจฺฉนฺติ เอส ธมฺโม สนนฺตโน อปุปเสฺมเก ปเวจฺฉนฺติ พหุเนเก น ทิจฺฉเร อปฺปสุมา ทกฺขิณา ทินนา สหสฺเสน สม์ มิตา ชนเหล่าใด เมื่อของมีน้อยก็แบ่งให้ เหมือนพวกเดินทาง ไกล ย่อมแบ่งของให้แก่พวกที่เดินทางร่วมกัน ชนเหล่านั้น เมื่อชนอื่นตายแล้ว ก็ชื่อว่าย่อมไม่ตาย ธรรมนี้เป็นของ บัณฑิตแต่ปางก่อน ชนพวกหนึ่งเมื่อของมีน้อยก็แบ่งให้