มหาโควินทสูตร (ตอนที่ ๔ โชติบาล กุมาร) : หน้า 301/576

ธรรมะเพื่อประชา มหาโควินทสูตร (ตอนที่ ๔ โชติบาล กุมาร) ๓๐๐ เหตุการณ์ที่เกิดขึ้น โควินทพราหมณ์กราบทูลว่า “พระองค์อย่า ทรงกลัวเลย ลูกชายข้าพระพุทธเจ้าเกิดแล้ว ด้วยอานุภาพของเขา อาวุธทั้งหลายจึงลุกโพลงทั่วทั้งเมือง” พระราชาดำริว่า “เด็กนี้จะเป็นศัตรูกับเราหรือไม่หนอ” ทำให้ยิ่งกลัวหนักขึ้นไปอีก เมื่อโควินทพราหมณ์ทูลถามพระองค์ว่า “มหาราช พระองค์ทรงคิดอะไร” ครั้นพระราชาตรัสบอก โควินท์ จึงกราบทูลว่า “มหาราช อย่าทรงกลัวไปเลย เด็กนี้จะไม่ทำร้าย พระองค์ แต่ในชมพูทวีปทั้งสิ้น จะไม่มีใครมีปัญญาเท่าเขา ความสงสัยของมหาชนจะหมดสิ้น เพราะคำของลูกชายของข้า พระพุทธเจ้า และเขาจักพร่ำสอนกิจทุกอย่างแด่พระองค์” จากนั้น พระราชาได้พระราชทานทรัพย์ 9,000 กหาปณะ เป็นค่าเลี้ยงดู พลางตรัสสั่งว่า “เมื่อเด็กโตเป็นผู้ใหญ่ จงนำเด็กมาให้เราด้วย” ครั้นเด็กน้อยเจริญวัยขึ้น ได้เป็นผู้รุ่งเรือง เป็นผู้สามารถ ในการรักษา พ่อแม่จึงตั้งชื่อว่า โชติบาล โชติปาลมาณพได้เป็น พระสหายของเรณุราชกุมาร และของราชบุตรต่างเมืองอีก 5 พระองค์ ซึ่งล้วนเติบโตมาด้วยกัน เมื่อเวลาผ่านไป โควินท พราหมณ์ละโลกไป พระเจ้าทิสัมบดีทรงคร่ำครวญว่า “เรา มอบหมายงานทุกอย่างให้โควินทพราหมณ์ บัดนี้เขาตายแล้ว เราจะได้ใครเป็นที่ปรึกษา” เรณุราชบุตรกราบทูลว่า “ข้าแต่