ธรรมะเพื่อประชา: การเดินทางสู่สุคติ : หน้า 344/576

ธรรมะเพื่อประช จันทกุมาร บำเพ็ญขันติบารมี (๒) ๓๔๓ ความปีติใจที่มีพระโอรสที่ปรีชาสามารถวินิจฉัยอรรถคดีตั้งแต่ ยังเยาว์ จึงทรงประทานตำแหน่งหน้าที่ผู้วินิจฉัยอรรถคดีให้แก่ พระกุมาร ผลประโยชน์ของกัณฑหาลพราหมณ์จึงหมดไป ทำให้ พราหมณ์ผูกอาฆาตพยาบาทต่อจันทกุมารมาโดยตลอด ต่อมาใกล้รุ่งวันหนึ่ง พระราชาทรงสุบินว่า ได้ทอด พระเนตรเห็นดาวดึงสพิภพ มีซุ้มประตูประดับประดาสวยงาม มีกำแพงที่สร้างด้วยแก้ว ๗ ประการ มีถนนหนทางที่สร้างด้วย ทรายทอง กว้างประมาณ ๖๐ โยชน์ ประดับไปด้วยเวชยันต ปราสาทสูง 9,000 โยชน์ เป็นที่รื่นรมย์ไปด้วยสวนสวรรค์มากมาย มีสระโบกขรณีอันน่ายินดี มีหมู่เทพเกลื่อนกล่น นางเทพอัปสร จำนวนมากพากันฟ้อนรำ ขับร้องประโคมดนตรี ในเวชยันต ปราสาท ครั้นพระราชาตื่นบรรทม ทรงปรารถนาจะได้เยือน สวรรค์ชั้นดาวดึงส์เหมือนในฝัน บังเอิญเช้าวันนั้น พระราชา ตรัสเล่าความฝันให้กัณฑหาลพราหมณ์ที่มาเข้าเฝ้าแต่เช้าตรู่ และทรงถามว่า “ขอท่านได้ช่วยบอกทางไปสวรรค์แก่เราด้วยเถิด เราจากโลกนี้แล้ว จะได้ไปสุคติสวรรค์ด้วยวิธีการใด ขอท่านจง บอกทางแห่งสุคติแก่เราเถิด” พราหมณ์คิดไม่ออก เพราะไม่รู้จักทางไปสวรรค์ คิดแต่ก็