ข้อความต้นฉบับในหน้า
Boประช
บริจาคดวงตาเป็นทาน(อุปบารมี)
๕๑๖
เมื่อพระราชารู้ว่า พราหมณ์มองเห็นได้เป็นปกติ ทรงโสมนัสเป็น
อย่างยิ่งมีปีติแผ่ซาบซ่านไปทั่วพระวรกายข่มทุกขเวทนาที่เกิดขึ้น
ทำให้ความเจ็บปวดที่มีอยู่หายไปหมดสิ้น
เมื่อพระราชาเห็นว่า พระองค์เป็นคนตาบอดไม่สะดวกที่
จะปกครองบ้านเมืองอีกต่อไป
จึงมอบราชสมบัติแก่อำมาตย์
ทั้งหลายเสด็จออกผนวชเป็นฤๅษีอยู่ในพระราชอุทยาน ทรง
ราพึงถึงทานของพระองค์ว่า “ก่อนให้ก็มีจิตเลื่อมใส ขณะให้ก็มี
ใจศรัทธา หลังให้แล้วมีใจเอิบอิ่มเบิกบาน” ท้าวสักกะเห็นความ
เต็ดเดี่ยวในการบริจาคทานของพระโพธิสัตว์ จึงเสด็จมาแนะนำ
ให้พระราชาขอพร เพื่อให้ได้ดวงตากลับคืนมาอีกครั้ง
พระราชาทรงทำสัจจกิริยาว่า “ผู้ใดมาขอกับเรา ผู้นั้น
เป็นที่รักของเรายิ่งนัก เมื่อพราหมณ์มาขอดวงตาข้างเดียว เรา
ได้ให้ดวงตาทั้งสองโดยไม่มีความรู้สึกเสียดายเลย ด้วยสัจจวาจานี้
ขอจักษุจงบังเกิดขึ้นแก่เราเถิด” สิ้นคำอธิษฐาน ดวงตาทั้งสอง
เกิดขึ้นใหม่ทันที มีลักษณะที่สวยงามมาก พระองค์สามารถ
ทอดพระเนตรได้ไกลถึง ๑๐๐ โยชน์ มองทะลุฝาหรือกำแพงหรือ
ภูเขาได้หมด ไม่มีสิ่งใดบดบังดวงตาของพระองค์ได้อีกต่อไป
เราจะเห็นว่า พระโพธิสัตว์ป่าเพ็ญทานบารมีอย่างยิ่งยวด
โดยเอาชีวิตเป็นเดิมพัน ท่านเกิดที่ภพกี่ชาติไม่เคยว่างเว้นจาก