การตรัสรู้ของพระพุทธเจ้า : หน้า 65/576

Boประช ศาสดาเอกของโลก (5) ๖๔ เมื่อได้ตรัสรู้กายธรรมอรหัตแล้ว พระองค์เสวยวิมุตติสุข อย่างเดียว เป็นสุขล้วนๆ ไม่มีทุกข์เจือปนที่เรียกว่าเอกันตบรมสุข ได้ซาบซึ้งกับคําว่า นิพพาน ปรม สุข ยิ่งนัก เพราะพระองค์ เป็นอันหนึ่งอันเดียวกับกายธรรมอรหัต มีความสุขทั้งวันทั้งคืน เป็นผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบานตลอดเวลา ตลอด ๔๙ วัน ทรงศึกษา วิชชาธรรมกายต่อไป พระองค์เข้านิโรธสมาบัติ อาศัยกายธรรม เข้าไปศึกษาควบคู่กับความสุขที่พรั่งพรูทับทวีกันขึ้นมา ศึกษาทั้ง ในอิริยาบถเดิน ยืน นั่ง สลับกันไปตลอด ๔๙ วัน ไม่ถอนถอย เห็นกายธรรมในกายธรรมทับทวีกันเข้าไปเรื่อยๆ ธรรมจักษุก็ บังเกิดขึ้นมา ทําให้เห็นได้รอบตัว เห็นได้ชัดเจน เห็นได้ทั้งในอดีต ปัจจุบันและอนาคต เพราะว่าใจหยุดอยู่ตรงกลางอย่างเดียวใน กลางธรรมกาย พระพุทธองค์อาศัยธรรมจัก ขยายความเห็นไปได้รอบทิศ เห็นไปได้รอบตัวเป็นความเห็นที่แตกต่างจากการเห็นของตามนุษย์ ตาของมนุษย์มองเห็นได้ด้านเดียวเท่านั้น แต่ตาของธรรมกาย หรือธรรมจักษุนั้นเห็นได้รอบทิศ จะน้อมไปในอดีตก็เห็นอดีต จะน้อมให้เห็นปัจจุบันก็เห็นปัจจุบัน จะน้อมไปในอนาคตก็เห็น อนาคต สว่างอยู่ตลอดเวลา เหมือนตัวของพระองค์เป็น จุดศูนย์กลางของสรรพสิ่ง เป็นจุดศูนย์กลางของสิ่งนั้นๆ