ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรระพี ประช
ชัยชนะครั้งที่ 4 (ตอนที่ ๑ ช น ะ พ ก พรหม)
១៩៩
เรารู้จักดิน น้ำ ลม ไฟ รู้จักสรรพสัตว์ เทวดา พรหม อรูปพรหม
ทุกชั้น เรารู้จักสิ่งเหล่านั้นโดยความเป็นของไม่เที่ยง เป็นทุกข์
เป็นอนัตตา รู้จักนิพพานอันสัตว์ไปถึงได้ยาก โดยความที่สิ่ง
ทั้งปวงเป็นอมตธรรม เราไม่ได้มีความยึดถือในสิ่งทั้งปวง ไม่ได้มี
ความยึดถือแล้วว่า สิ่งทั้งปวงเป็นของเรา”
เนื่องจากในอดีตตั้งแต่พระพุทธเจ้ายังไม่มาตรัสรู้นั้น
พกพรหมได้บวชเป็นฤๅษีเจริญกสิณจนได้ฌานอยู่ในป่าเป็นเวลา
ยาวนาน แล้วได้ไปเกิดในเวหัปผลาพรหมอันเป็นจตุตถฌานภูมิ
มีอายุ ๕๐๐ กัป แล้วถอยลงมาเกิดในสุภกิณหาพรหมภูมิ ด้วย
อ้านาจตติยฌาน เมื่อเสวยสุขในพรหมชั้นนั้นแล้ว ต่อมาได้ถอย
ลงมาเกิดในอาภัสสราพรหมด้วยอำนาจของทุติยฌาน เสวยสุข
ในพรหมชั้นนั้นจนหมดอายุขัย แล้วถอยลงมาเกิดเป็นท้าว
มหาพรหมในปฐมฌานภูมิ นั่นหมายถึงว่า พกพรหมได้เสื่อมจาก
ฌานที่สูงที่สุด ตั้งแต่จตุตถฌานลงมาจนถึงปฐมฌาน ซึ่งมีอายุ
เพียง ๑ กัป
ตอนที่เกิดใหม่ๆ นั้น ยังระลึกถึงกรรมในชาติก่อนๆ ได้ว่า
เคยได้ฌานอะไร ไปเกิดที่ไหน ต่อมาเนื่องจากเสวยสุขอันเกิด
จากอารมณ์ของฌานสมาบัติเป็นเวลายาวนาน ทำให้หลงอยู่ใน
ฌานสุข เกิดสัสสตทิฏฐิว่า พรหมโลกเป็นของเที่ยง ยั่งยืน ภพที่