ข้อความต้นฉบับในหน้า
Boประช
ชัยชนะครั้งที่ ๑ (ตอนที่ ๒ ชนะพญามาร)
៨០
สัตว์ร้ายท่องไปในกลางหาว ส่วนหมู่ทวยเทพทั้งหลายเห็นมาร
ประสงค์จะประหารพระมหาสัตว์ ผู้เป็นเทพยิ่งกว่าเทพทั้งปวง
ต่างพากันเอ็นดูและส่งเสียงคอยเป็นกำลังใจอยู่ห่างๆ
พระบรมโพธิสัตว์รู้ว่า กำลังผจญกับศัตรูที่ไม่มีใครใน
ภพสาม จะปะทะได้ จึงนึกถึงแต่กำลังบารมี ๓๐ ทัศ ที่สั่งสมมา
นับภพนับชาติไม่ถ้วน ให้มาเป็นธรรมาวุธอันวิเศษเป็นเกราะแก้ว
คุ้มกันภัย และเอาชนะศัตรูที่มาข่มขู่อยู่เบื้องหน้าขณะนั้นพญามาร
ได้บันดาลให้เกิดฝนถ่านสีแดงร้อนแรงราวกับไฟนรก แต่เมื่อ
ตกลงมาก็กลับกลายเป็นทิพยมาลาบูชาพระมหาบุรุษ พญามาร
จึงบันดาลให้เกิดฝนชนิดต่างๆ ตกลงจากอากาศ ไม่ว่าจะเป็น
เครื่องประหาร ถ่านไฟ ไฟนรก ฝนทราย ฝนโคลน และฝนน้ำกรด
แต่ก็ไม่สามารถทำอันตรายใดๆ ได้
เมื่อพญามารไม่อาจทําอันตรายมหาบุรุษด้วยฤทธิ์ของ
ตนได้ ก็โกรธมาก เร่งไพร่พลให้ไปจับพระมหาบุรุษมาประหารให้
ได้ ตัวพญามารเองก็ใสช้างคิรีเมขล์เข้าไปยังต้นโพธิ์ ประกาศว่า
“ดูก่อนสิทธัตถะ ท่านจงลุกขึ้นจากบัลลังก์นี้ รัตนบัลลังก์นี้ไม่
ควรแก่ท่าน ควรแก่เราต่างหาก” พวกเสนามารพากันโห่ร้องรับ
กันลั่นไปทั่วภพสาม พระมหาบุรุษตรัสว่า “รัตนบัลลังก์นี้ บังเกิด
ขึ้นด้วยบุญของเรา หาได้เกิดเพราะบุญของท่านไม่ เพราะฉะนั้น