ธรรมะเพื่อประชา: ชาดกของนายขมังธนู : หน้า 335/576

ธรรมะเพื่อประชา จันทกุมาร บำเพ็ญขันติบารมี (๑) ๓๓๔ ธนูก็วางไม่ได้ เหมือนถูกตรึงให้แข็งที่อด้วยพลังอำนาจบางอย่าง ที่มองไม่เห็น นายขมังธนูรู้สึกอึดอัด เร่าร้อนไปทั่วทั้งตัว น้ำลาย ฟูมปาก เกิดความสะดุ้งกลัวต่อความตายอย่างจับใจ เพราะ ตั้งใจปลิดชีวิตของพระพุทธองค์ แต่กลับต้องมาตายในป่าเสียเอง ขณะเดียวกันนั้นเอง พระบรมศาสดาทอดพระเนตรเห็น ความสะดุ้งหวาดกลัวของนายขมังธนู ทรงเกิดมหากรุณา ทรง เปล่งสุรเสียงอันไพเราะตรัสปลอบนายขมังธนูว่า “พ่อบุรุษผู้โง่เขลา ท่านอย่ากลัวเลย จงมาที่นี่เถิด" นายขมังธนูได้ยินพระบรม ศาสดาตรัสเชื้อเชิญ โดยไม่ได้ฉายแววของความโกรธแค้น รู้สึก ปีติดีใจมาก เกิดความศรัทธาเลื่อมใสอย่างท่วมท้นทันที เมื่อจิต อ่อนโยน ปราศจากความปรารถนาร้ายต่อพระพุทธองค์ นาย ขมังธนูจึงทิ้งอาวุธลง แล้วก้มลงกราบแทบพระบาทพระผู้มีพระ ภาคเจ้า ทูลขอขมาว่า “ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ข้าพระพุทธเจ้า เป็นคนเขลา ถูกอกุศลเข้าสิงจิต ให้กระทำความผิดต่อพระองค์ ข้าพระพุทธเจ้าทำตามคำสั่งของพระเทวทัตผู้เป็นอันธพาล ขอ พระองค์จงยกโทษให้ข้าพระพุทธเจ้าด้วยเถิด” เมื่อพระผู้มีพระภาคเจ้าทรงยกโทษให้นายพรานแล้ว พระพุทธองค์ทรงแสดงธรรมให้ฟัง จนนายขมังธนูได้บรรลุธรรม เป็นพระโสดาบัน นอกจากนี้พระพุทธองค์ยังมีมหากรุณา ตรัส