ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประชา
เนมิราชชาดก บำเพ็ญอธิษฐานบารมี (๔)
๔๔๒
อาศัยอยู่เพื่อบำเพ็ญเพียร แต่ละรูปมีข้อวัตรปฏิบัติที่น่าเคารพ
กราบไหว้มาก ทุกตนมีศีลบริสุทธิ์ มีสมาธิตั้งมั่น
วันหนึ่งฤๅษีตนหนึ่งเหาะเข้าไปกรุงพาราณสีเพื่อบิณฑบาต
ท่านปุโรหิตเห็นกิริยาอาการที่สงบสำรวม บังเกิดความเลื่อมใส
ศรัทธา ได้กล่าวเชื้อเชิญท่านฤาษีให้เข้าไปนั่งในบ้าน ถวาย
อาหารหวานคาวให้ท่านขบฉันจนอิ่มหนำสำราญ กระทำเช่นนี้อยู่
๒-๓ วัน จนเกิดความคุ้นเคย จึงถามว่า “พระคุณเจ้าอาศัยอยู่ที่ไหน
อยู่กันเท่าไร” เมื่อปุโรหิตรู้ว่ามีฤาษีผู้มีอานุภาพบำเพ็ญสมณธรรม
มากถึง 90,000 ตน รู้สึกอัศจรรย์ใจที่ท่านสามารถอยู่ร่วมกันได้
อย่างมีความสุข ยิ่งรู้ว่าฤาษีแต่ละคนต่างก็ได้อภิญญา ๕ สมาบัติ ๘
สามารถเหาะเหินเดินอากาศได้ ใจของปุโรหิตก็ยิ่งน้อมไปใน
บรรพชา อยากออกบวชเป็นฤาษีเหมือนผู้มีอานุภาพนั้นจึงขอ
ฤๅษีบวช
ท่านปุโรหิตจึงไปทูลลาพระราชา พระราชาทรงสงสัยว่า
เหตุใดท่านปุโรหิตจึงคิดอยากบวช เพราะหน้าที่ตำแหน่งใน
ปัจจุบันถือว่าเป็นตำแหน่งที่สูงสุดแล้ว ครั้นรู้ว่า ปุโรหิต
ปรารถนาจะออกบวช เพราะเห็นโทษในกามทั้งหลายและเห็น
อานิสงส์ในเนกขัมมะ เห็นว่าบรรพชาเป็นทางปลอดโปร่ง
ฆราวาสเป็นทางคับแคบเป็นทางมาแห่งธุลีจึงอยากออกบวช