ธรรมะเพื่อประช - วิธูรบัณฑิต บำเพ็ญสัจจบารมี (๒) : หน้า 374/576

ธรรมะเพื่อประช วิธูรบัณฑิต บำเพ็ญสัจจบารมี (๒) ကော เวลาแค่ร้อยปีไม่สามารถจะทําอะไรได้มาก เพราะวันคืนสั้นนัก และนับวันสังขารมีแต่จะเสื่อมลงไป เนื่องจากถูกความชรา คุกคามนําความเสื่อมโทรมมาให้ ทั้งพละกำลัง เรี่ยวแรง ความ คิด ความจำและสติปัญญาก็ถดถอย จะลุกจะนั่งก็ลำบาก สุดท้ายได้แต่รอวันเดินทางไกลไปสู่ปรโลก พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงสอนให้เราหมั่นเจริญมรณานุสติ จะได้ไม่ประมาทในการดำเนินชีวิต ทรงตอกย้ำบ่อยๆ ว่า ให้ละ จากบาปอกุศลทั้งปวง ให้ขวนขวายสั่งสมบุญทุกชนิด เพื่อจะได้ เป็นเสบียงบุญในการเดินทางข้ามสังสารวัฏ และหมั่นทำใจให้ บริสุทธิ์ผ่องใสเสมอ ละโลกแล้ว จะได้ไปสู่สุคติภูมิ *ครั้งนี้ เราจะมาศึกษาเรื่องราวการสร้างบารมีของพระ บรมโพธิสัตว์ต่อจากครั้งก่อน เมื่อปุณณกยักษ์ได้รับอนุญาตจาก ท้าวเวสสวัณแล้ว ก็รีบเหาะไป หมายจะจับตัวพระโพธิสัตว์ให้ได้ คิดว่า ท่านเป็นผู้มีบุญมาก มีปัญญา มีบริวารมาก คงไม่อาจจับ ตัวได้ง่ายๆ จึงควบม้าเหาะตรงมาที่เขาวิปุลบรรพตก่อน เพื่อไป เอาดวงแก้วมณี เป็นแก้วมณีชั้นเลิศที่มีอานุภาพมาก สามารถ บันดาลความสําเร็จให้ได้ดังใจทุกประการ ปุณณกยักษ์ได้เหาะ *มก. วิธูรชาดก เล่ม ๖๔ หน้า ๓๐๒