ธรรมะเพื่อประชา : หน้า 393/576

ธรรมะเพื่อประชา วิธูรบัณฑิต บำเพ็ญ สัจจบารมี (๔) จากนั้นได้แสดงธรรมมกถาชื่อราชวสดีธรรมให้ทุกคนฟังเป็น ครั้งสุดท้าย เป็นธรรมะที่จะทำให้ผู้เข้าไปสู่ราชสกุลแล้ว ได้ลาภ สักการะ ได้ยศมีชื่อเสียงและเป็นที่ยอมรับของราชตระกูล เนื้อหาย่อๆ เกี่ยวกับราชวสดีธรรมมีว่า ในสมัยก่อน ผู้ เข้าไปปฏิบัติราชกิจในราชสำนักเรียกว่าราชเสวก เมื่อพระราชา ยังไม่รู้จักดีพอ ราชเสวกนั้นไม่ควรทำตนกล้าเกินไปหรือหวาด กลัวเกินไป จะต้องมีความอ่อนน้อมถ่อมตน ตั้งใจทำราชกิจทุก อย่างด้วยความเที่ยงตรง ต้องมีไหวพริบปฏิภาณ ต้องศึกษา ข้อห้ามและขออนุญาตในราชสํานักจนแตกฉานต้องไม่คะนองกาย วาจา ไม่ขโมยทรัพย์จากพระคลังหลวง ไม่เห็นแก่นอน ไม่พึงดื่ม สุราเมรัย ไม่พึงฆ่าเนื้อในสถานที่พระราชทานอภัยทาน ราชเสวกไม่ควรวางใจว่า พระราชาเป็นสหาย ไม่ควรถือ ตนว่าเป็นนักปราชญ์ราชบัณฑิตที่พระราชาทรงบูชา เมื่อพระ ราชาทรงปูนบำเหน็จรางวัลให้แก่กรมกองต่างๆ ก็ให้มีมุทิตาจิต ต้องรู้โอนอ่อนผ่อนตามเหมือนคันธนู และพึงไหวตามเหมือนไม้ไผ่ พึงเป็นผู้รู้จักประมาณในโภชนะ ต้องเลี้ยงดูมารดาบิดา หมั่นหา โอกาสเข้าหาสมณพราหมณ์เพื่อสนทนาธรรมโดยเคารพ นี้เป็น เพียงบทสรุปของราชวสดีธรรมโดยย่อ รายละเอียดในพระไตร ปิฎกบันทึกไว้ว่า พระโพธิสัตว์แสดงธรรม ๓ วัน จึงจะจบ แต่ หลวงพ่อย่อลงมาเหลือเพียงเท่านี้