ธรรมะเพื่อประช: การให้และความรัก : หน้า 186/576

ธรรมะเพื่อประช ชัยชนะครั้งที่ ๗ (ตอนที่ ๒ ชนะ นันโทปนันทนาคราช) ១៨៥ สิ่งมีชีวิตที่กำเนิดขึ้นมาในโลกนี้ต่างต้องการความรักความ เมตตากรุณา ไม่เบียดเบียนกันและกัน เพื่อการดำรงชีวิต ร่วมกันอย่างมีความสุข “การให้” เป็นวัฒนธรรมของคนดี เป็น ประเพณีของพระอริยเจ้า เป็นก้าวแรกของการสร้างบารมีไปสู่ อายตนนิพพาน ตั้งแต่ให้วัตถุสิ่งของ ให้ความรู้เป็นวิทยาทาน และให้อภัยต่อกัน เราในฐานะผู้ให้ ย่อมได้รับความสุข ได้รับ การยกย่องสรรเสริญ เกียรติคุณอันดีงามย่อมฟุ้งขจรไปทั่ว จะ เป็นที่รักของมนุษย์ และเทวดาทั้งหลาย ดังนั้นการให้จึงมี ประโยชน์ใหญ่ทั้งต่อตนเอง และมวลมนุษยชาติ ตลอดจนสรรพ สัตว์ทั้งหลาย เป็นการสร้างสันติสุขให้เกิดขึ้นในโลกอย่างแท้จริง ท่านผู้รู้ได้กล่าวสรรเสริญพระพุทธเจ้าไว้ใน นานาติตถย สูตร ว่า “วิปุโล ราชคหิยานํ เสโต หิมวต เสฏโฐ สมุทฺโททธินํ เสฏฺโฐ สเทวกสฺส โลกสฺส คิริ เสฏฺโฐ ปวุจฺจติ อาทิจฺโจ อฆคามินํ นกฺขตฺตานญฺจ จนฺทิมา พุทฺโธ อคฺโค ปวุจฺจติ ภูเขาเวปุลละสูงตระหง่านเป็นเยี่ยมกว่าภูเขาที่ตั้งอยู่ใน กรุงราชคฤห์เสตบรรพตเป็นเลิศกว่าภูเขาที่ตั้งอยู่ในป่าหิมวันต์ ดวงสุริยาเป็นเลิศกว่าบรรดาสิ่งที่ไปในอากาศ มหาสมุทร