ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะ ประชา
พระปิยทัสสีพุทธเจ้า (๒)
๒๕๒
เชี่ยวและลึกท่วมทับพระพุทธองค์
ถึงกระนั้น น้ำก็ไม่อาจทําจีวรของพระองค์ให้เปียกได้
ท้าวสุทัสสนะรู้ว่ากระแสน้ำหลากยังทำอันตรายพระพุทธองค์ไม่ได้
จึงเสกมนต์พ่นอัดน้ำเข้าใส่ ก็ยังเห็นพระผู้มีพระภาคเจ้าประทับ
นิ่งอยู่เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น จึงบันดาลฝนอาวุธ ๙ ชนิด ให้
ตกลงด้วยความโกรธ แต่ด้วยพุทธานุภาพอันไม่มีประมาณ
อาวุธทุกอย่างกลับกลายเป็นดอกไม้หอมนานาชนิด หล่นลงมา
คารวะแทบเบื้องบาทของพระทศพล
ท้าวสุทัสสนเทวราชเห็นความอัศจรรย์นั้นแทนที่จะยอม
พ่ายแพ้ หรือเกิดความเลื่อมใส กลับมีใจโกรธเคืองหนักขึ้น เอา
มือทั้งสองจับพระบาทของพระผู้มีพระภาคเจ้า หมายจะฉุดคร่า
ออกไปจากภพของตัว และเหวี่ยงข้ามเลยจากมหาสมุทรไปถึง
จักรวาลบรรพต แต่เมื่อตรวจดูด้วยอานุภาพของตนว่า สมณะ
รูปนี้ตายหรือยัง ก็มองไม่เห็นว่า พระองค์ตกไปตายที่ไหน ครั้น
มองกลับเข้ามาในวิมาน ยักษ์ต้องตะลึงงงงัน เมื่อเห็นพระผู้มี
พระภาคเจ้ายังคงประทับนั่งอยู่เหนืออาสนะตามเดิม
คราวนี้ยักษ์เริ่มรู้สึกท้อใจแล้วว่า สมณะนี้มีอานุภาพมาก
เหลือเกิน ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยเห็นใครมีอานุภาพมากถึงเพียงนี้
เราไม่สามารถจะฉุดคร่าสมณะนี้ออกไปจากวิมานของเราได้