ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรระพี ประชาช
ชัยชนะครั้งที่ 5 (ตอนที่ ๒ ชนะ สัจจกนิครนถ์)
๑๓๕
พระพุทธองค์ตรัสว่า “ดูก่อนอัคคิเวสสนะ ผู้ใดติดทุกข์
เข้าถึงทุกข์แล้ว กล้ำกลืนทุกข์แล้ว ยังตามเห็นทุกข์ว่านั่นของเรา
เราเป็นสิ่งนั้น นั่นเป็นตนของเรา ผู้นั้นกำหนดรู้ทุกข์ได้เอง หรือ
จะทำทุกข์ให้สิ้นไปได้ มีอยู่บ้างหรือ”
“จะพึงมีได้เพราะเหตุไร ข้อนี้มีไม่ได้เลย พระเจ้าข้า”
“ดูก่อนอัคคิเวสสนะ เมื่อเป็นเช่นนี้ ท่านติดทุกข์ เข้าถึง
ทุกข์อยู่แล้ว กล้ำกลืนทุกข์แล้ว ยังตามเห็นทุกข์ว่านั่นของเรา
เราเป็นนั่น นั่นเป็นตนของเรา ดังนี้ มิใช่หรือ” นิครนถ์ฟังแล้วก็
ยอมรับ
พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงยกอุปมา ตรัสอธิบายให้นิครนถ์
เข้าใจแจ่มแจ้งยิ่งขึ้น เปรียบเหมือนบุรุษต้องการแก่นไม้ ได้
แสวงหาแก่นไม้อยู่ ถือขวานที่คมเข้าไปสู่ป่า เขาเห็นต้นกล้วยใหญ่
ต้นหนึ่งในป่านั้น มีต้นตรงยังกำลังรุ่น ไม่คด เขาตัดต้นกล้วย
ที่โคนต้น ตัดยอดริดใบออก เขาไม่พบแม้แต่กระพี้ แล้วจะพบ
แก่นได้แต่ที่ใหน
“ดูก่อนอัคคิเวสสนะ เราซักไซ้ไล่เลียงท่าน สอบสวนใน
ถ้อยคำของตนเอง ก็พบกับความว่างเปล่า ท่านเคยกล่าวว่า
“เราไม่เห็นสมณะหรือพราหมณ์ที่เป็นเจ้าหมู่เจ้าคณะผู้ที่
ปฏิญาณตนว่าเป็นพระอรหันต์ที่สามารถโต้ตอบกับเราได้ ดูก่อน