ธรรมะเพื่อประช : หน้า 436/576

ธรรมะเพื่อประช เนมิราชชาดก บำเพ็ญอธิษฐานบารมี (๓) ๔๓๕ หากปรารถนาไปเกิดในพรหมโลก เมื่อสิ้นอายุขัยย่อมได้ไป บังเกิดในพรหมโลกอย่างแน่นอน นั่นเป็นเพียงพรหมจรรย์ขั้นสูง ของนักบวชในยุคสมัยนั้น สำหรับยุคสมัยของเราซึ่งมีพระพุทธศาสนาบังเกิดขึ้น ภิกษุผู้มีศีลบริสุทธิ์ รักษาศีลไม่ให้ด่างพร้อย ถ้ายังปรารถนา เทพนิกายอย่างใดอย่างหนึ่ง พรหมจรรย์ของท่านก็ยังชื่อว่าเป็น พรหมจรรย์ขั้นต่ำา เมื่อละสังขารไปแล้ว ย่อมสามารถไปบังเกิด ในเทวโลกตามที่ปรารถนาได้ ส่วนการที่ภิกษุผู้มีศีลบริสุทธิ์ สามารถยังสมาบัติ ๘ ให้บังเกิดขึ้น ชื่อว่าพรหมจรรย์อย่างกลาง ครั้นละสังขาร ย่อมไปบังเกิดในพรหมโลกได้ถ้าปรารถนา สำหรับภิกษุผู้มีศีลบริสุทธิ์ เจริญวิปัสสนาถึงขั้นทำอาสวกิเลส ให้หมดสิ้นเชื้อไม่เหลือเศษ สําเร็จเป็นพระอรหันต์ เป็นผู้ถึงฝั่ง ผู้นั้นท่านเรียกว่า บรรลุพรหมจรรย์ขั้นสูงสุดอย่างแท้จริง ท้าวสักกเทวราชตรัสสรรเสริญว่า “ดูก่อนมหาราช การ ประพฤติพรหมจรรย์เป็นคุณมีผลมากกว่าทานหลายเท่านักสุด จะเปรียบได้” และเนื่องจากท้าวสักกะทรงรู้คติของผู้ที่เคย ทําบุญกุศลไว้มากๆ ว่าไปบังเกิดที่ไหนกันบ้าง พระองค์จึงตรัส ยกตัวอย่างว่า “ดูก่อนมหาราช พระราชาพระนามว่า ทุทีปราช ณ กรุงพาราณสีในกาลก่อน ทรงบริจาคทานเป็นอันมาก