ข้อความต้นฉบับในหน้า
Bssumaประช
มหา โควินทสูตร (ตอนที่ 5 ข อ ล า บ ว ช )
๓๑๗
มหาโควินทพราหมณ์รีบไปเข้าเฝ้าพระเจ้าเรณู กราบทูล
ว่า “ขอพระองค์ทรงโปรดแสวงหาที่ปรึกษาผู้อื่น ที่จักพร่ำสอน
เกี่ยวกับราชสมบัติแด่พระองค์เถิด บัดนี้ ข้าพระพุทธเจ้าจะ
ออกบวชเป็นบรรพชิต
เพราะผู้อยู่ครองเรือนดำรงตนอยู่อย่าง
บริสุทธิ์ได้ยาก ข้าพระบาทขอกราบทูลลาเพื่อแสวงหาโมกขธรรม”
พระราชาตรัสห้ามว่า “ท่านพราหมณ์ ท่านมีความ
ต้องการในสิ่งใด เราจะเพิ่มให้ท่านจนเต็มที่ ใครเบียดเบียนท่าน
เราผู้เป็นจอมทัพแห่งแผ่นดินจะปกป้องท่าน ท่านเป็นเหมือนบิดา
เราเป็นเหมือนบุตร ท่านโควินท์ อย่าทิ้งพวกเราไปเลย” แม้พระ
ราชาจะอ้อนวอนอย่างไร มหาโควินทพราหมณ์ยังยืนยันความ
ตั้งใจเดิมที่จะออกบวชว่า “ข้าพระพุทธเจ้าไม่มีความต้องการใน
สิ่งใดทั้งสิ้น ผู้เบียดเบียนก็ไม่มี เพราะฟังคำของมหาพรหม
ข้าพระพุทธเจ้าจึงไม่ยินดีในฆราวาสวิสัย”
พระราชาตรัสถามว่า “พรหมพวกไหน เขาได้กล่าวอะไร
กับท่าน ท่านจึงทิ้งพวกเรา ทิ้งเรือนของเราและทิ้งเราทั้งหมด”
พราหมณ์ตอบว่า “เมื่อตอนที่ข้าพระพุทธเจ้าเข้าไปอยู่ในป่าเพื่อ
ประพฤติธรรม มหาพรหมจากพรหมโลกมาปรากฏกายแก่
ข้าพระพุทธเจ้า และพรหมนั้นได้แก้ปัญหาของข้าพระพุทธเจ้า
ข้าพระพุทธเจ้าฟังคำนั้นแล้ว จึงไม่ยินดีในเรือน”