ธรรมะเพื่อประชา: เนมิราชชาดก และการบำเพ็ญอธิษฐานบารมี : หน้า 477/576

ธรรมะเพื่อประชา เนมิราชชาดก บำเพ็ญอธิษฐานบารมี (๘) ๔๗๖ พระภาคเจ้า เมื่อไม่ได้รับแสงสว่างแห่งธรรมจากผู้รู้ จากบัณฑิต นักปราชญ์ จึงมัวประมาทเพลิดเพลินในชีวิต ไม่แสวงหาบุญกุศล ใส่ตัว มีความตระหนี่ฝังแน่นอยู่ในใจ หลงผิดไปทำบาปอกุศลจน เป็นอาจิณ เช่น ขัดขวางคนอื่นที่กำลังทำความดีบ้าง ล่วง ละเมิดศีลซึ่งเป็นมาตรฐานของความเป็นมนุษย์บ้าง เพราะไม่ เห็นผลของบาปว่า จะเป็นวิบากอันเผ็ดร้อนเพียงไร เนื่องจาก จิตใจถูกความโลภ ความโกรธ ความหลงครอบงำจนมืดสนิท จึงทําให้ชีวิตหลังความตายน่ากลัว ต้องตกไปสู่อบายภูมิ บุคคลเหล่านี้จะเสียใจต่อเมื่อบาปนั้นตามส่งผล เมื่อรู้ ตอนนั้นก็สายเกินไปแล้ว แก้ไขอะไรก็ไม่ได้ ร้องทุกข์ก็ไม่ได้ ต้อง ทนทุกข์ทรมานแสนสาหัสในอบาย ซึ่งหนักยิ่งกว่าการรับโทษใน เมืองมนุษย์มากมายนัก ดังประสบการณ์ของพระเจ้าเนมิราชที่ ได้ไปพบเห็นสัตว์นรก ซึ่งกําลังเสวยวิบากกรรมอันทุกข์ทรมาน เป็นผลที่เกิดมาจากเมื่อครั้งที่ยังเป็นมนุษย์นั่นเอง *ในระหว่างทางที่มาตลีเทพสารถีขับรถไปนั้น ได้แสดง ภาพของนายนิรยบาลที่กําลังเอาเชือกเหล็กลุกโพลง ผูกคอสัตว์ นรกจับตัวให้ล้มลงบนแผ่นดินเหล็กที่ลุกโพลง เอาอาวุธชนิดต่างๆ *มก. เนมิราชชาดก เล่ม ๖๓ หน้า ๒๖๔