ธรรมะและสัจจบารมี : หน้า 386/576

ธรรมะเพื่อประช วิธูรบัณฑิต บำเพ็ญ สัจจบารมี (๓) ៣៨៥ กับเรา กลับเห็นแก่มาณพที่เพิ่งเห็นกันเพียงครู่เดียว ทรงรับสั่ง กับมาณพว่า “ถ้าเช่นนั้น ท่านจงพาตัวเขาไปเถิด” ปุณณกยักษ์ดีใจมาก ที่จะได้น่าพระโพธิสัตว์ไปฆ่า แล้ว ควักเอาหัวใจไปมอบให้กับพระนางวิมลาเทวี มเหสีของ พญานาคราช เพื่อแลกกับการได้ธิดานาคกัญญามาเป็นคู่ครอง ส่วนปุณณกยักษ์จะฆ่าพระโพธิสัตว์ได้หรือไม่ เราต้องมาติดตาม กันในตอนต่อไป เราจะเห็นว่า ธรรมดาของพระโพธิสัตว์เป็นคนมีสัจจะ รักความจริงยิ่งชีวิต ท่านไม่กลัวต่อความตาย แต่กลัวที่จะตาย จากคุณธรรมความดี นี่คือสิ่งที่ทุกคนต้องศึกษาไว้ และให้นำไป ประพฤติปฏิบัติกัน คนที่ยอมตายเพราะเห็นแก่ธรรมะ กับตาย เพราะไม่ได้ประพฤติธรรม คือไปทำบาปอกุศลนั้น มีผลที่ แตกต่างกันมาก คติก็แตกต่างกันไป คนที่มีวาจาสัตย์ พูดแต่ เรื่องจริง มีจิตใจซื่อตรง ย่อมมุ่งตรงไปสู่หนทางสวรรค์และนิพพาน เมื่อถึงคราวนั่งสมาธิเจริญภาวนา ก็หยุดนิ่งใจที่ศูนย์กลางกาย ได้ง่าย ใจจะมุ่งตรงเข้ากลางของกลางภายในได้ง่าย สุดท้ายจะ เข้าถึงพระธรรมกาย และบรรลุมรรคผลนิพพานในที่สุด ดังนั้น ให้หมั่นฝึกฝนตนให้มีวาจาสัตย์ ให้สัจจบารมีเต็มเปี่ยมอยู่ในใจ ของเราทุกคนตลอดเวลา