ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะ ประชา
พระปิยทัสสีพุทธเจ้า (๒)
២៤៨
ทุกชีวิตล้วนมีการแสวงหา บ้างแสวงหาปัจจัย เพื่อใช้ใน
การดำรงชีวิต บ้างแสวงหาทรัพย์สมบัติ ชื่อเสียงเกียรติยศ ซึ่ง
เป็นโลกิยทรัพย์ภายนอก แต่จะมีใครสักกี่คนที่รู้ว่าที่สุดของการ
แสวงหานั้น คือ พระรัตนตรัยภายใน ซึ่งเป็นที่พึ่งอันเกษมของ
ทุกชีวิตที่เกิดมา เป็นภาวะที่มนุษย์ทุกคนสามารถเข้าถึงได้ ด้วย
การทำใจหยุดใจนิ่ง ณ ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ ถ้าทำอย่าง
ถูกต้องถูกหลักวิชชา เราจะพบของจริงซึ่งเป็นสาระแก่นสาร
ที่แท้จริงของการเกิดมาเป็นมนุษย์โดยไม่ต้องไปแสวงหาอย่างอื่น
อีกต่อไป เพราะไม่มีการแสวงหาใดๆ ในโลกที่จะสําคัญยิ่งไปกว่า
การแสวงหาพระรัตนตรัย ซึ่งเป็นที่พึ่งที่ระลึกอันสูงสุดของ
มวลมนุษยชาติ
พระผู้มีพระภาคเจ้าได้ตรัสไว้ใน ธนสูตร ว่า
“ยสฺส สทฺธา ตถาคเต อจลา สุปติฏฐิตา
สีลญจ์ ยสฺส กลยาณ์
สงเฆ ปสาโท ยสฺสตฺถิ
อทฟิทโทติ ต่ อาหุ
อริยกนฺนํ ปสํสิต
อุช ภูตญฺจ ทสฺสน์
อโมฆ ตสฺส ชีวิต
ผู้ใดมีความเชื่อในตถาคต ตั้งมั่น ไม่หวั่นไหว มีศีลอัน
งาม ที่พระอริยะสรรเสริญ มีความเลื่อมใสในพระสงฆ์ และ
มีความเห็นตรง บัณฑิตทั้งหลายกล่าวผู้นั้นว่า ไม่เป็นคนขัดสน