ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประช
เนมิราชชาดก บำเพ็ญอธิษฐานบารมี (๒)
๔๒๓
มนุษย์ส่วนใหญ่ถูกความมืด คือ อวิชชาครอบงำดวงจิตไว้
ทําให้ไม่รู้ความเป็นจริงของโลกและชีวิต ไม่รู้ว่าต้องดำเนินชีวิต
เช่นไรจึงจะถูกต้องและปลอดภัย ไม่รู้ว่าตัวเองยังตกเป็นบ่าว
เป็นทาสของพญามาร ของกิเลสตัณหาที่นำพาให้คิด พูดและทำ
ในสิ่งที่เป็นอกุศล ความไม่รู้เป็นอันตรายอย่างยิ่งต่อการเดินทาง
ในวัฏสงสาร เพราะอาจพลัดไปตกในอบายภูมิได้ ดังนั้นจึง
จำเป็นต้องมีกัลยาณมิตรที่คอยชี้แนะให้ดำเนินไปบนเส้นทางที่
ถูกต้อง
ในระหว่างการเวียนว่ายตายเกิด แม้จะยังไม่มีพระสัมมา
สัมพุทธเจ้าเสด็จมาโปรดเพื่อชี้ทางไปสู่อายตนนิพพาน แต่ยังมี
พระโพธิสัตว์ผู้ซึ่งกำลังบ่มบารมีให้แก่รอบ คอยทำหน้าที่ยอด
กัลยาณมิตรให้กับมนุษย์ทั้งหลาย ให้ได้รู้จักการทำทาน รักษา
ศีลและเจริญภาวนา ทําให้ชีวิตปลอดภัย มีสุคติโลกสวรรค์เป็นที่
ไปในเบื้องหน้า การอุบัติขึ้นของพระโพธิสัตว์แต่ละครั้ง เป็นสิ่งที่
หาได้ยาก นับเป็นบุญลาภอันประเสริฐของผู้ที่ได้เกิดร่วมยุค
ร่วมสมัย ได้มีโอกาสฟังธรรม และรับคำแนะนําพร่ำสอนจาก
ท่านซึ่งเป็นผู้รู้ เราย่อมพลอยเป็นผู้รู้ ผู้ฉลาดตามไปด้วย
ดังเรื่องของพระเจ้าเนมิราชบรมโพธิสัตว์ที่จุติจาก
พรหมโลก ด้วยความตั้งใจที่จะมาสร้างบารมีอย่างเดียว และ