ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประชา
มหาโควินทสูตร (ตอนที่ ๗ อ อ ก บวช)
๑๒๒
สมบัติในโลกนี้ บังเกิดขึ้นมาเพื่อเป็นเพียงเครื่องอาศัย
สําหรับใช้สร้างบารมี ทรัพย์ละเอียด คือบุญเท่านั้นที่จะติดตาม
ตัวเราไปได้ทุกหนทุกแห่งเหมือนเงาตามตัว หากรู้เช่นนี้แล้ว จึง
ไม่ควรยึดมั่นถือมั่นในสมบัติทั้งหลาย
ให้นำสิ่งเหล่านี้มาเป็น
เครื่องมือในการสร้างบารมี จะได้มุ่งไปแสวงหาสิ่งที่เป็นสาระ
แก่นสารของชีวิต คือการสร้างบารมีเพื่อให้บรรลุมรรคผล
นิพพานกันทุกคน
มีวาระพระบาลีใน ขุททกนิกาย ธรรมบท ความว่า
“ปวิเวกรส ปิตวา รส์ อุปสมสฺส จ
นิททโร โหติ นิปปาโป ธมฺมปีติ รส ปิว
บุคคลผู้ปีติในธรรม เมื่อดื่มรสอันเกิดแต่วิเวก และรส
แห่งความสงบแล้ว ย่อมไม่มีความกระวนกระวาย ไม่มีบาป”
รสพระธรรมนั้นเป็นรสที่เลิศกว่ารสทั้งปวง เป็นรสที่เกิด
จากความสงบเยือกเย็น ระงับความกระวนกระวายอันเกิดจาก
อาสวกิเลส บุคคลใดมีโอกาสลิ้มรสอันเกิดแต่ปีติสุขแห่งธรรม
ชีวิตจะมีความสุขสงบ ไม่มีความกระวนกระวายร้อนรนอันเกิด
จากทุกข์ประจําและทุกข์ที่จรมาทั้งหลาย บัณฑิตผู้มีปัญญา ต่าง
แสวงหาหนทางระงับทุกข์ ด้วยรสแห่งความสุขอันเกิดจากธรรม
นั่นเอง