ธรรมะเพื่อประชา: มหาโควินทสูตร (ตอนที่ ๗ อ อ ก บวช) : หน้า 323/576

ธรรมะเพื่อประชา มหาโควินทสูตร (ตอนที่ ๗ อ อ ก บวช) ๑๒๒ สมบัติในโลกนี้ บังเกิดขึ้นมาเพื่อเป็นเพียงเครื่องอาศัย สําหรับใช้สร้างบารมี ทรัพย์ละเอียด คือบุญเท่านั้นที่จะติดตาม ตัวเราไปได้ทุกหนทุกแห่งเหมือนเงาตามตัว หากรู้เช่นนี้แล้ว จึง ไม่ควรยึดมั่นถือมั่นในสมบัติทั้งหลาย ให้นำสิ่งเหล่านี้มาเป็น เครื่องมือในการสร้างบารมี จะได้มุ่งไปแสวงหาสิ่งที่เป็นสาระ แก่นสารของชีวิต คือการสร้างบารมีเพื่อให้บรรลุมรรคผล นิพพานกันทุกคน มีวาระพระบาลีใน ขุททกนิกาย ธรรมบท ความว่า “ปวิเวกรส ปิตวา รส์ อุปสมสฺส จ นิททโร โหติ นิปปาโป ธมฺมปีติ รส ปิว บุคคลผู้ปีติในธรรม เมื่อดื่มรสอันเกิดแต่วิเวก และรส แห่งความสงบแล้ว ย่อมไม่มีความกระวนกระวาย ไม่มีบาป” รสพระธรรมนั้นเป็นรสที่เลิศกว่ารสทั้งปวง เป็นรสที่เกิด จากความสงบเยือกเย็น ระงับความกระวนกระวายอันเกิดจาก อาสวกิเลส บุคคลใดมีโอกาสลิ้มรสอันเกิดแต่ปีติสุขแห่งธรรม ชีวิตจะมีความสุขสงบ ไม่มีความกระวนกระวายร้อนรนอันเกิด จากทุกข์ประจําและทุกข์ที่จรมาทั้งหลาย บัณฑิตผู้มีปัญญา ต่าง แสวงหาหนทางระงับทุกข์ ด้วยรสแห่งความสุขอันเกิดจากธรรม นั่นเอง