ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประช
ลักษณะมหาบุรุษ (๑)
๒๑๕
ดุจทองคําเปล่งปลั่งผ่องใสอยู่เป็นนิตย์ ทรงมีพระตจะ คือ หนัง
ประดุจหุ้มด้วยแผ่นทองคำ มองดูแล้วเป็นที่ดึงดูดตาดึงดูดใจ
ของผู้ที่ได้พบเห็น ทรงมีพระฉวีละเอียด ฝุ่นไม่เกาะ เพราะพระ
ฉวีละเอียด ละอองธุลีจึงมิอาจติดอยู่ที่ผิวพระวรกายได้
มีพระโลมา คือ ขุมขนแต่ละเส้นเสมอกันไปทุกขุมขน
ไม่มีเล็กไม่มีใหญ่ สวยงามเหมือนกันหมด อีกทั้งพระโลมามี
ปลายช้อนขึ้นข้างบน มีสีเขียวเหมือนสีดอกอัญชัน บดเป็น
กุณฑลทักขิณาวัฏ คือ เส้นขนหมุนวนขวาเหมือนเวียนประทักษิณ
มีพระวรกายตรงเหมือนกายพรหม มีพระมังสะเต็ม คือ พระมังสา
จะเต็มในที่ ๗ สถาน คือ หลังพระหัตถ์ทั้งสอง หลังพระบาททั้ง
สอง พระอังสาหรือที่บ่าทั้งสอง และที่ลำพระศอมีระหว่างพระ
อังสาเต็ม จะไม่มีเว้าแหว่งและมีพระศอเต็มกลมกลึงสวยงาม
นั่นคือสัญลักษณ์ของผู้เข้าถึงความเต็มเปี่ยมของชีวิต รูปกาย
ภายนอกก็งดงาม ภายในก็มีธรรมกาย ซึ่งเป็นกายอันอมตะ
สวยงามที่สุดสว่างไสวอยู่ภายใน
นอกจากนี้ ลักษณะของมหาบุรุษยังมีพระกายท่อนบน
เหมือนกายท่อนหน้าของพญาสีหะ คือ อกผายไหล่ผึ้ง มีความ
องอาจสง่างาม มั่นคงประดุจขุนเขา เมื่อกางแขนเหยียดออก
ทั้ง ๒ ข้าง ก็จะมีความยาวเท่ากับความสูงของพระพุทธองค์