ธรรมะเพื่อประชา: มหาโควินทสูตร ตอนที่ 4 : หน้า 307/576

ธรรมะเพื่อประชา มหาโควินทสูตร (ตอนที่ 4 พบ มหาพรหม) ๓๐๖ มนุษย์ทุกคนล้วนแสวงหาความสุขกันทั้งสิ้น แต่ความ สนุกสนานเพลิดเพลินภายนอกนั้น ไม่ใช่เป็นการแก้ทุกข์ที่ต้นเหตุ ความสุขที่แท้จริงต้องเป็นความสุขที่เที่ยงแท้ถาวร เป็นสุขล้วนๆ ไม่มีทุกข์เจือปน สุขอย่างนี้เกิดจากการเข้าถึงพระรัตนตรัย ภายในเพียงอย่างเดียวเท่านั้น ซึ่งต้องเริ่มจากการน่าใจมาหยุด นิ่งไว้ที่ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ ทำอย่างต่อเนื่องและถูกวิธี จึงจะ พบกับความสุขที่แท้จริงได้ มีวาระพระบาลีใน ขุททกนิกาย ธรรมบท ความว่า “ยสฺส ปาป์ กต์ กมฺม โส อิม์ โลก์ ปภาเสติ กุสเลน ปิถียติ อพภา มุตโตว จนฺทิมา บุคคลใด ละบาปกรรมที่ตนทำไว้แล้วได้ด้วยกุศล บุคคลนั้นย่อมยังโลกนี้ให้สว่าง ดุจดวงจันทร์พ้นแล้วจากหมอก ฉะนั้น” การใช้ชีวิตในโลกนี้ ไม่ใช่เรื่องง่ายนัก จะต้องมีสติ ประคับประคองตนให้ดี ตัวเราเท่านั้นจะเป็นที่พึ่งได้ดีที่สุด ไม่ว่า จะเป็นความขยันหมั่นเพียรในการพัฒนาให้ชีวิตดารงอย่างมี ความสุข คำว่าตนเอง มีทั้งหยาบและละเอียด หยาบๆ ก็คือ หมั่นพัฒนาตนเอง ให้เป็นผู้สมบูรณ์ด้วยความรู้ความสามารถ ส่วนความหมายที่ละเอียดลึกซึ้ง คือต้องหมั่นปฏิบัติธรรม