ธรรมะเพื่อประช: มหาบุรุษ : หน้า 226/576

ธรรมะเพื่อประช ลักษณะ มหาบุรุษ (๒) ๒๒๕ ไม่ว่าจะเป็นสมณพราหมณ์ เทวดา มาร พรหม หรือใครๆ ใน โลกก็ไม่สามารถปลงพระชนม์ชีพพระองค์ได้ ต่อมา พระองค์ทรงเล่าว่า “ครั้งตถาคตเป็นมนุษย์ใน ชาติก่อนภพก่อน เป็นผู้ให้ของที่ควรเคี้ยว ของที่ควรบริโภค ของที่ควรลิ้ม น้าที่ควรดื่ม อันประณีตและมีรสอร่อย ทำให้ ตถาคตไปบังเกิดในโลกสวรรค์ ครั้นจุติจากโลกสวรรค์ มาเกิด เป็นมนุษย์ย่อมได้มหาปุริสลักษณะอย่างหนึ่ง คือ มีเนื้อเต็มในที่ ๗ สถาน คือ ที่หลังพระหัตถ์ทั้งสอง ที่หลังพระบาททั้งสอง ที่ พระอังสาทั้งสอง และที่ลำพระศอ อานิสงส์นี้ ถ้าออกผนวช ย่อมได้ของควรเคี้ยว และของควรแก่สมณบริโภคมากมายสุด ประมาณ” การที่พระองค์ฝึกเป็นผู้สงเคราะห์ประชาชนด้วยสังคหวัตถุ ๔ คือ ด้วยการให้ ด้วยการกล่าวคำเป็นที่รัก ด้วยการประพฤติ ตนให้เป็นประโยชน์ และด้วยความเป็นผู้มีตนเสมอต้นเสมอปลาย เบื้องหน้าแต่ตายเพราะกายแตก ทำให้เข้าถึงสุคติโลกสวรรค์ เมื่อมาบังเกิดเป็นมนุษย์ พระองค์ได้มหาปุริสลักษณะ ๒ อย่าง คือ ฝ่าพระหัตถ์ และฝ่าพระบาทอ่อนนุ่ม อีกทั้งพระหัตถ์และพระบาท มีลายดังตาข่าย พระมหาบุรุษสมบูรณ์ด้วยพระลักษณะทั้งสองนั้น ถ้าอยู่ครองเรือนจะได้เป็นพระเจ้าจักรพรรดิ เมื่อเป็นพระราชา