การสละชีวิตเป็นทานในทางพระพุทธศาสนา : หน้า 533/576

ธรร ประช สละชีวิตเป็นทาน (ปรมัตถบารมี) ๕๓๒ ซีกขวาด้วยเถิด” พระโพธิสัตว์ได้สดับดังนั้นก็ดีใจที่จะได้ทําในสิ่งที่ปรารถนา ท่านไม่นึกเสียดายชีวิตร่างกาย มีแต่ความปลาบปลื้มยินดีปีติ ซาบซ่านที่จะได้บริจาคมหาทานในครั้งนี้ให้สําเร็จสมปรารถนา ราวกับจะได้บรรลุเป็นพระสัพพัญญูพุทธเจ้าในวันนี้ทีเดียว ทรง หลั่งน้ำทักษิโณทกลงที่มือของพราหมณ์ เมื่อจะพระราชทานกาย ซีกขวา ทรงบำเพ็ญสัจจบารมีโดยอธิษฐานว่า ข้าพเจ้าได้ตั้งใจที่ จะสร้างมหาทานบารมีในครั้งนี้ เพื่อการได้บรรลุพระสัพพัญญุต ญาณ ด้วยสัจจวาจานี้ ขอให้เลื่อยจงบังเกิดขึ้นด้วยเถิด พอสิ้นคำอธิษฐาน ยักษ์ ๒ ตน ได้ถือเลื่อยอันคมกริบ แหวกแผ่นดินผุดขึ้นมาเบื้องหน้าของพระองค์ เมื่อมหาชนเห็น ยักษ์ก็ตกใจกลัวพากันวิ่งหนีไปหมด พระโพธิสัตว์เมื่อเห็นดังนั้น ก็มิได้สะพรึงกลัวเลยแม้แต่น้อย ทรงหยิบเลื่อยขึ้นมาแล้วตั้งจิต อธิษฐานเป็นปรมัตถบารมี เหล่าเทวดาทั้งหลายต่างก็เปล่ง อนุโมทนาสาธุการดังลั่นไปทุกชั้นฟ้า เสียงสาธุการดังถึงพันครั้ง แล้วพระโพธิสัตว์ก็บอกให้ยักษ์เลื่อยตั้งแต่ศีรษะลงมา แบ่งกาย ให้เป็น ๒ ชีก ยักษ์ทั้งสองทําตามพระดำรัสนั้น พระราชาทรงได้ รับทุกขเวทนายิ่งนัก แต่ก็สามารถข่มไว้ได้ด้วยมหาปีติ เมื่อ นึกถึงการสร้างมหาทานบารมีของพระองค์ที่ทําได้ยากยิ่ง