ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประช
ชัยชนะครั้งที่ 4 (ตอนที่ ๒ ช น ะ พ ก พรหม)
๒๐๕
เห็นผิดว่า พรหมโลกเป็นภพที่เที่ยงแท้ที่สุด พระพุทธองค์ทรง
เปิดเผยให้รู้ว่า พรหมโลกไม่ได้ยั่งยืนอย่างที่เข้าใจ เพียงแต่
มีอายุยืนนานเป็นกัปๆ เท่านั้น มีเพียงพระนิพพานเท่านั้นที่เที่ยงแท้
เป็นบรมสุขอย่างแท้จริง ซึ่งการเสวยสุขในพรหมโลกนั้น แม้
พระสัมมาสัมพุทธเจ้าเสด็จอุบัติขึ้นในโลกหลายพระองค์แล้ว
พวกพรหมก็ยังไม่จุติเลย
อายุในพรหมโลกของผู้ได้ปฐมฌานยืนนานถึง ๑ กัป
ทุติยฌาน ๔ กัป ตติยฌาน ๒๔ กัป จตุตถฌาน ๕๐๐ กัป ใน
บรรดาพรหมผู้บรรลุจตุตถฌาน หากเจริญสมาบัติมีอากาสานัญ
จายตนะ เป็นต้น จนไปถึงขั้นเนวสัญญานาสัญญายตนะ จะ
มีอายุยืนถึง ๘๔,๐๐๐ กัปทีเดียว พวกพรหมเสวยสุขยาวนานมาก
ยาวนานกว่าชาวสวรรค์มากมายหลายเท่า ส่วนมนุษยโลกของ
เราไม่ต้องพูดถึง ชีวิตสั้นเช่นเดียวกับหยาดน้ำค้างบนปลายยอด
หญ้าฉะนั้น
*เมื่อพกพรหมได้ฟังธรรมเช่นนั้นก็กล่าวว่า “ท่านผู้นิรทุกข์
เพราะท่านรู้ว่านิพพานที่สัตว์ถึงไม่ได้โดยความเป็นอย่างนั้น
ถ้อยคําของท่านอย่าได้ว่างเสียเลย นิพพานอันผู้บรรลุพึงรู้แจ้งได้
*มก. พรหมนิมันตนิกสูตร เล่ม ๑๙ หน้า ๔๔๖