ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประชll
พระปิยทัสสีพุทธเจ้า (๔)
๒๖๖
ปลอดจากภัยทั้งในโลกนี้และในสัมปรายภพ ทรงนำหมู่สัตว์ให้
ข้ามพ้นทะเลทุกข์ไปสู่ฝั่งพระนิพพานอันเป็นบรมสุขเกษมจากโยคะ
คือ กิเลสเครื่องร้อยรัดทั้งหลาย
ด้วยพระพุทธองค์ทรงมีพระมหากรุณาธิคุณอันยิ่งใหญ่ที่
ไม่มีใครเปรียบ และเป็นรัตนะกายแก้วบริสุทธิ์ จึงได้ชื่อว่าเป็น
รัตนะเครื่องปลื้มใจที่ประณีตที่สุด เลิศที่สุดและล้ำค่าที่สุด ยิ่ง
กว่าอัญมณีที่เป็นเครื่องปลื้มใจของมนุษย์ และรัตนะในสวรรค์ที่
เป็นสมบัติอันเป็นทิพย์ของชาวสวรรค์ การอุบัติขึ้นของพระ
สัมมาสัมพุทธเจ้า จึงเป็นการอุบัติขึ้นมาเพื่อยังโลกนี้ และ
เทวโลกให้สว่างไสวด้วยแสงแห่งธรรม ทำให้มนุษย์ได้พบพระ
รัตนตรัยซึ่งเป็นทางรอด และเป็นที่พึ่งที่ระลึกได้อย่างแท้จริง
การที่พระพุทธเจ้าแต่ละพระองค์ มีความสามารถในการ
สั่งสอนเวไนยสัตว์ ให้ตรัสรู้ธรรมตามพระองค์ได้ไม่เท่ากันนั้น
๓
เนื่องจากการสร้างบารมีมายาวนานไม่เท่ากัน แม้ทุกพระองค์จะ
บรรลุพระสัพพัญญุตญาณเหมือนกัน ไม่ว่าจะเป็นบรรลุวิชชา
วิชชา ๘ บรรลุปุพเพนิวาสานุสสติญาณ คือ ทรงหยั่งรู้ถึงขันธ์ที่
เคยอาศัยอยู่ในกาลก่อนว่า ในระหว่างที่เวียนว่ายตายเกิดสร้าง
บารมีในภพสามนี้ ได้เคยเกิดเป็นอะไรบ้าง
สำหรับนักบวชนอกศาสนา บ้างสามารถระลึกชาติได้ถึง