ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรระพี ประชาช
ศาสดาเอกของโลก (๕)
๕๑
ควงไม้พระศรีมหาโพธิ์ ซึ่งในปฐมยามพระองค์ได้เข้าถึง พระ
ธรรมกายโสดาบัน เป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน ถอดกายออกเป็นชั้นๆ
เมื่อเข้าถึงแล้วก็เกิดปีติปราโมทย์ใจ ถึงกับเปล่งอุทานออกมา
ธรรมทั้งหลายที่เกิดขึ้นคือธรรมกายนั่นเอง รู้เห็นธรรมต่างๆ ได้
ด้วยธรรมจักษุ วิชชาคือปุพเพนิวาสานุสติญาณก็เกิดขึ้น เห็น
ชาติหนหลังได้ด้วยธรรมกายโสดาบัน ระลึกย้อนไปดูตามลำดับ
ตั้งแต่เมื่อวานนี้ว่า เราอยู่ที่ไหน นึกคิดอย่างไร ไล่เรื่อยไปเลย
กระทั่งก่อนมาเกิดถอยไปทีละชาติสองชาติ เห็นเรื่องราวไปตาม
นําดับ เห็นทะลุปรุโปร่งไปหมด
*ครั้นมัชฌิมยาม ทรงบรรลุจุตูปปาตญาณ เห็นการจุติ
และการเกิดของสรรพสัตว์ทั้งหลาย รู้ถึงเหตุถึงผลของการ
เวียนว่ายตายเกิด เมื่อรู้แล้วเห็นแล้วพระองค์ก็เปล่งอุทานขึ้นมาว่า
“เมื่อใด ธรรมทั้งหลายปรากฏแก่พราหมณ์ผู้มีความเพียรเพ่งอยู่
เมื่อนั้น ความสงสัยทั้งปวงของพราหมณ์นั้นย่อมสิ้นไป เพราะได้
รู้ความสิ้นไปแห่งปัจจัยทั้งหลาย”
ยามที่สาม พระองค์ทรงเข้าถึงกายธรรมอรหัต เป็น
* พุทธประวัติ เล่ม ๑ (หลักสูตรนักธรรมตรี)