ธรรมะเพื่อประชา : หน้า 384/576

ธรรมะเพื่อประช วิธูรบัณฑิต บำเพ็ญ สัจจบารมี (๓) ๓๘๓ และรัตนะใดๆ ที่มีอยู่ในแผ่นดินของพระองค์ จะประเสริฐกว่า ปุโรหิตของพระองค์เป็นไม่มี ข้าพระองค์ชนะพระองค์แล้ว โปรด พระราชทานปุโรหิตแก่ข้าพเจ้าเถิด” พระราชาถึงกับอุทานว่า “ท่านจะเอาหัวใจของเราไป เชียวหรือ” ทรงปฏิเสธทันทีว่า “ท่านปุโรหิตเป็นยอดแห่งบัณฑิต ที่เสมือนหนึ่งตัวเรา เป็นที่พึ่ง เป็นคติ เป็นเกาะ เป็นที่เร้น และ เป็นที่ไปในเบื้องหน้าของเรา ท่านไม่ควรจะเปรียบกับทรัพย์ ทั้งหมดที่เรามีอยู่ เพราะปุโรหิตบัณฑิตนั้นเป็นเช่นชีวิตของเรา ถ้าเช่นนั้น ท่านจงเอาชีวิตของเราไปแทนเถิด” ปุณณกยักษ์ไม่ประสงค์สิ่งใดนอกจากพระโพธิสัตว์ จึงไม่ อยากโต้เถียงต่อไป ได้แต่ตัดบทว่า “การโต้เถียงของเราทั้งสอง จะพึงเป็นการช้านาน ขอเชิญเสด็จไปถามวิธูรบัณฑิตกันดีกว่า ว่าจะตัดสินใจอย่างไร จงอนุโลมตามนั้นเถิด” พระราชาเสด็จน่าปุณณกยักษ์ไปที่โรงธรรมสภา เพื่อพบ พระโพธิสัตว์ ปุณณกยักษ์เริ่มเจรจาว่า “ท่านบัณฑิต กิตติศัพท์ ของท่านได้ปรากฏไปในสากลโลกว่า ท่านตั้งอยู่ในธรรม ย่อมไม่ พูดเท็จแม้เพราะเหตุแห่งชีวิต ข้าพเจ้ามาวันนี้ เพื่อต้องการรู้ว่า ท่านเป็นอะไรกับพระราชา เป็นทาส หรือเป็นพระประยูรญาติ ของพระราชา”