ธรรมะเพื่อประชา: วิธูรบัณฑิต บำเพ็ญ สัจจบารมี (๔) : หน้า 389/576

ธรรมะเพื่อประชา วิธูรบัณฑิต บำเพ็ญ สัจจบารมี (๔) ៣៨៨ มนุษย์ต่างเสาะแสวงหาความรู้ต่างๆ จากตำรับตำราบ้าง จากประสบการณ์ของคนรุ่นก่อน ผนวกกับประสบการณ์ของ ตัวเองบ้าง เพียงเพื่อให้รู้วิธีการประกอบอาชีพ ที่จะนำมาซึ่ง ปัจจัย ๔ สำหรับหล่อเลี้ยงร่างกายให้เป็นอยู่ในโลกนี้ได้อย่าง สะดวกสบาย ยังมีความรู้ที่ยิ่งไปกว่านั้นอีก เป็นความรู้ที่ สามารถขจัดปัญหา และความทุกข์ทั้งปวงได้ ซึ่งเกิดจากการ ทำใจหยุดใจนิ่งที่ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ ยิ่งใจหยุดนิ่งได้มากเท่าไร ความรู้อันบริสุทธิ์จากภายในก็จะพรั่งพรูขึ้นมา เป็นความรู้ที่ สมบูรณ์ที่จะนำพาชีวิตเราไปสู่ความสุข และความสําเร็จตลอดไป มีธรรมภาษิตใน ฆราวาสธรรม ตอนหนึ่งว่า “ผู้ครองเรือนไม่ควรบริโภคอาหารที่มีรสอร่อยแต่ ผู้เดียว ไม่ควรซ่องเสพถ้อยคำให้ติดอยู่ในโลก ที่ไม่เกื้อกูลต่อ สวรรค์และนิพพาน เพราะถ้อยคำเช่นนั้น ไม่ทำให้ปัญญา เจริญได้เลย ผู้ครองเรือนจึงเป็นผู้มีศีล สมบูรณ์ด้วยวัตร ไม่ ประมาท มีปัญญาเครื่องสอดส่องเหตุผล มีความประพฤติ ถ่อมตน ไม่เป็นคนตระหนี่ถี่เหนียว เป็นผู้สงบเสงี่ยม มีวาจา เป็นมิตร” ผู้รู้ทั้งหลายที่ผ่านประสบการณ์ชีวิตมามาก ต่างมีความ เห็นพ้องตรงกันว่า ชีวิตการครองเรือนนั้นมีสุขน้อยแต่มีทุกข์มาก