ชัยชนะครั้งที่ ๗ บทเรียนจากพญานาค : หน้า 188/576

ธรรมะเพื่อประช ชัยชนะครั้งที่ ๗ (ตอนที่ ๒ ชนะ นันโทปนันทนาคราช) ๑๘๗ ต่อกรกับเราได้ แต่สมณะรูปนี้กลับทรมานเราจนเหลือจะทน เห็นทีจะต้องล่อหลอกให้สมณะนี้เข้าไปในปาก เราจะได้เคี้ยวกิน ให้แหลกลาญไปเลย” คิดดังนั้นก็ทำทีเป็นร้องทุกข์กับพระเถระว่า “ข้าแต่พระคุณเจ้า ธรรมดาว่าสมณะย่อมมีแต่เมตตากรุณา ทำ แต่สิ่งที่ชอบธรรมมิใช่หรือ เป็นทุกข์เหลือประมาณ แต่นี่ท่านมาแกล้งทรมานข้าพเจ้าให้ จากนั้น พญานาคอ้าปากแยกเขี้ยวเข้าใส่พระเถระหมาย จะขบกัด พระเถระไม่ได้สะทกสะท้าน ทั้งในคำขู่ คำกล่าวหา และอาการดุร้ายใดๆ กลับบอกว่า “การที่เราทรมานท่านนั้น ก็ เพราะหวังจะให้ท่านสำนึกผิด มีศรัทธาในพระพุทธเจ้า จะได้เป็น อุปนิสัยไปในภพเบื้องหน้า ใช่ว่าจะเกลียดชังท่าน ก็หามิได้” จากนั้นท่านได้ปาฏิหาริย์กายให้เล็กลง เหาะเข้าไปในปากของ พญานาค เข้าไปเดินจงกรมอยู่ในท้องของพญานาค ทำให้พญา นาคเจ็บปวดทรมาน กระสับกระส่ายไปมา แต่ในใจยังไม่ยอม จํานนอยู่นั่นเอง พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงรู้ด้วยพระญาณว่า “บัดนี้พญา นาคแกล้งยอมแพ้โมคคัลลานบุตรของเรา แต่นาคตนนี้ เจ้าเล่ห์ ยิ่งนัก คิดจะเข่นฆ่าในขณะที่ท่านเผลอ” ทรงเปล่งโอกาสอยู่ บนนภากาศ ตรัสเตือนพระเถระว่า “พญานาคตัวนี้ มีฤทธิ์ยิ่งนัก