การบรรลุพระนิพพานและการสร้างบารมี : หน้า 21/263

บารมีเต็มเปี่ยมบริบูรณ์ จึงบรรลุเป้าหมายสูงสุดของชีวิต คือ การกำจัดทุกข์ได้หมดสิ้น เป็น “พระอรหันต์” ผู้หลุดพ้นจากวัฏสงสาร ไม่ต้องย้อนกลับมาเวียนว่ายตายเกิดอีกต่อไป ดังนั้น คนฉลาดที่คิดได้เร็ว เป็นผู้ที่เข้าใจถูกว่า เป้าหมายสูงสุดของชีวิตคืออะไร ใน ระหว่างที่กำลังสร้างตัวสร้างฐานะอยู่นี้ก็ต้องรีบเร่งขวนขวาย ตั้งอกตั้งใจทำความดี สั่งสมบุญกุศล หมั่นให้ทาน รักษาศีล เจริญภาวนาอย่างเต็มที่ พระนิพพานเอาไว้ข้ามภพข้ามชาติด้วย ต้องพยายามทำเป้าหมายสูงสุดของการเข้าสู่ เพื่อให้เป็นอุดมการณ์สูงสุดของชีวิตที่ติดเป็นนิสัย ข้ามภพข้ามชาติไป อันเป็นการออกแบบชีวิตในภพชาติเบื้องหน้าให้มีเหตุปัจจัยเกื้อหนุนค้ำจุน ให้สามารถดำเนินไปในหนทางที่ถูกต้องของการสร้างบารมี 10 ประการแต่เพียงอย่างเดียว จนในที่สุด ชาติใดชาติหนึ่งเบื้องหน้า ความเพียรทั้งหมดในการสร้างบารมีที่ผ่านมาเต็มเปี่ยม บริบูรณ์เหมือนน้ำที่หยดลงตุ่มที่ละทิ้งจนกระทั่งน้ำเต็มตุ่มได้สำเร็จ ก็ย่อมสามารถหมดกิเลส ได้เข้าสู่พระนิพพานตามพระพุทธองค์ไป 1.3 พระพุทธองค์ทรงชี้โทษความยากจนและห้ามชาวพุทธยอมแพ้ ความยากจน หนึ่งในความลำบากที่น่ากลัวที่สุดในชีวิตคนนั้น ก็คือ ความยากจน เพราะเพียงแค่ ได้ยินคำว่า “ยากจน” เท่านั้น คนทุกคนในโลกนี้ล้วนต้องการหลีกหนีไปให้ไกลสุดขอบฟ้ากัน ทั้งนั้น ยิ่งถ้าใครเคยผ่านความยากจนมาก่อนด้วยแล้ว จะซึ้งใจกับสิ่งที่ความจนสั่งสอนเขามา เป็นอย่างดี บางท่านถึงกับบอกว่า “เข็ดความจน” ขอจนแค่ชาตินี้ชาติสุดท้ายเลยทีเดียว ความยากจนเป็นความทุกข์ที่บีบคั้นให้เกิดปัญหาอีกหลายอย่างขึ้นในโลก ใครไม่เคย ลำบากยากจนจะไม่รู้ว่าความจนเป็นทุกข์อย่างไร การอธิบายความยากจนเข็ญใจออกมาเป็น ตัวอักษรก็ทำได้เพียงเล็กน้อยเท่านั้น ใครๆ ก็ไม่อาจถ่ายทอดความทุกข์แสนสาหัสออกมาได้ หมดสิ้น ความยากจนเป็นความลำบากทั้งกายและใจอย่างแสนสาหัสที่เกิดจากการไม่มีทรัพย์ ย์มาใช้เลี้ยงชีวิตของตนและคนใน บางคนถูกความยากจนบีบคั้นอย่างหนัก เพื่อให้ได้ทรัพย์มาใช้เลี้ยง ครอบครัวให้ผ่านไปในแต่ละมื้อแล้ว แม้ต้องยอมตนเป็นคนรับใช้ผู้อื่นก็ยินยอม คนจนต้องใช้หยาดเหงื่อแรงกายและน้ำตาจากความเจ็บช้ำน้ำใจเพื่อแลกปัจจัย 4 เลี้ยงชีวิตบางคนยอมเสี่ยงชีวิตทำงานหนักทั้งที่ยังป่วยหนักบางคนยอมขายอวัยวะเพื่อแลกกับเงิน ซื้อข้าวกิน 10 DOU สูตรสำเร็จ การพัฒนาองค์กร และเศรษฐกิจ