คนอยากจน : หน้า 215/263

6.2.2 คนอยากจน คนอยากจน คือ คนที่มีนิสัยเสีย ๆ 3 อย่างอยู่ในตัว ได้แก่ 1. เป็นคนที่มีนิสัยตระหนี่อยู่ในใจ ไม่รู้จักให้ทาน สั่งสมบุญกุศลให้กับตัวเอง 2. เป็นคนที่มีนิสัยประมาทในการดำเนินชีวิต มีทรัพย์แต่ก็ไม่ทำบุญ 3. เป็นคนมีนิสัยเกียจคร้านไม่ทำการงาน เอาแต่เที่ยวเตร่ สนุกสนาน คนอยากจน มี 2 ประเภท ได้แก่ ประเภทที่ 1 เป็นคนรวยที่อยากจน ในปัจจุบัน เป็นคนร่ำรวยเพราะขยันทำมาหากินจนสร้างตัวสร้างฐานะขึ้นมาได้สำเร็จ และมีบุญเก่าที่ได้ทำไว้ในภพชาติอดีตตามมาส่งผลจึงช่วยให้สร้างฐานะขึ้นมาได้ แต่กลับมีนิสัย เสียๆ ข้อ 1 และข้อ 2 อยู่ในตัว แม้ความรวยในชาตินี้จะยังมีอยู่ แต่เมื่อใดบุญเก่าหมดลง ก็จะ กลายเป็นคนยากจนทันที แม้จะขยันเพิ่มขึ้นอย่างไรก็ไม่อาจจะพลิกกลับขึ้นมาได้ และเมื่อละ จากโลกนี้ไป ภพชาติต่อไปก็จะเกิดมายากจนเพราะได้เปลี่ยนโอกาสมีทรัพย์แต่ไม่ยอมทำบุญ ให้เป็นวิกฤตจึงต้องเกิดมาจน ประเภทที่ 2 เป็นคนจนที่อยากจนต่อไปอีก ในปัจจุบัน เป็นคนยากจนอยู่แล้ว แต่ก็ยังมีนิสัยเสีย ๆ ทั้ง 3 ข้ออยู่ในตัว คนประเภทนี้ ไม่มีทางจะสร้างฐานะขึ้นมาได้ จึงต้องใช้ชีวิตอยู่อย่างยากลำบาก ขาดทั้งทรัพย์ ขาดทั้งบุญ ขาด ทั้งความขยัน หากไม่กำจัดนิสัยเสีย ๆ ทั้ง 3 ข้อให้หมดไปจากตัว ก็จะยิ่งกลายเป็นคนยากจน หนักเข้าไปอีก จากที่เป็นคนจน ก็จะกลายเป็นคนขอทาน และก็จะกลายเป็นมหาทุคตะ ตัวอย่างของคนอยากจนที่เห็นได้ในสมัยพุทธกาลมีหลายคน ตัวอย่างเช่น นางเรวดี ผู้ เป็นภรรยาของนันทิยะมานพ เป็นต้น นางเรวดี ผู้ทำลายโอกาสให้เป็นวิกฤต ในอดีตกาล ณ กรุงพาราณสี มีตระกูลมั่งคั่งใหญ่โตตระกูลหนึ่ง เป็นตระกูลสัมมาทิฏฐิ มีความเลื่อมใสศรัทาในพระพุทธศาสนา เมื่อบุตรของเศรษฐีชื่อ นันทิยะ เจริญวัยขึ้นบิดาจึงได้ สู่ขอนางเรวดีมาเป็นสะใภ้ของตน แต่นางเป็นคนไม่มีศรัทธา มีความตระหนี่ นันทิยะจึง ไม่ปรารถนาที่จะแต่งงานด้วย 204 DOU สูตรสำเร็จ การพัฒนาองค์กร และเศรษฐกิจ