การออกบวชของพระมหากัปปินะ GB 304 สูตรสำเร็จการพัฒนาองค์กรและเศรษฐกิจ หน้า 261
หน้าที่ 261 / 263

สรุปเนื้อหา

พระมหากัปปินะและอำมาตย์พันคนได้ออกบวชเพื่ออุทิศชีวิตให้กับพระสัมมาสัมพุทธเจ้า โดยใช้พลังศรัทธาอันแข็งแกร่ง ทำให้สามารถข้ามแม่น้ำได้อย่างมหัศจรรย์ . ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นเมื่อพระองค์ตรวจสอบสัตวโลกและทรงรออยู่ใต้ต้นไทรใหญ่ พระองค์ทรงแสดงธรรมที่งดงามและบริสุทธิ์ ส่งผลให้พระมหากัปปินะและอำมาตย์ได้มีใจสงบ มีความสามัคคีในความศรัทธา และเข้าถึงจิตใจที่บริสุทธิ์

หัวข้อประเด็น

-การออกบวช
-ความศรัทธา
-ปาฏิหาริย์แห่งพระพุทธเจ้า
-การปฏิบัติธรรม
-การดำเนินชีวิตตามหลักธรรม

ข้อความต้นฉบับในหน้า

พระธรรม พระสงฆ์ ได้บังเกิดขึ้นแล้ว เรามิอาจจะครองราชย์ได้อีกต่อไป เราจะออกบวชในวัน นี้แหละ” เหล่าอำมาตย์ได้เคยสั่งสมบุญมาร่วมกับพระราชาจึงพากันทูลว่า “พวกข้าพระองค์จะ ขอบวชกับพระองค์ด้วย พระเจ้าข้า” แล้วทั้งหมดก็มุ่งตรงไปยังสำนักของพระบรมศาสดาทันที ในระหว่างทาง พระมหากัปปินะและอำมาตย์พันคน เสด็จมาถึงฝั่งแม่น้ำอารวปัจฉา มี ขนาดกว้าง 2 คาวุต ลึก 1 คาวุต แม่น้ำเต็มฝั่ง จะหาแพหรือเรือก็ไม่มี พระองค์ทรงดำริว่า “ถ้า จะทรงตระเตรียมเรือแพจะเสียเวลามาก ซึ่งถูกความชรารุกรานอยู่ทุกวินาที นำเราทั้งหลาย เข้าไปสู่ความตาย” พระองค์จึงทรงตั้งสัตยาธิษฐานว่า “เราไม่มีความคลางแคลงสงสัยในพระ รัตนตรัย และออกบวชอุทิศชีวิตเพื่อพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ด้วยอานุภาพแห่งพุทธรัตนะ ขอ แม่น้ำนี้จงเป็นเหมือนแผ่นดินเถิด” ตรัสแล้วทรงควบม้าวิ่งไปบนผิวน้ำพร้อมอำมาตย์พันคน ม้าเหล่านั้นวิ่งไปบนผิวน้ำดุจวิ่งไปบนแผ่นดิน แม้เพียงปลายกับก็ไม่เปียกน้ำ เมื่อพระองค์เสด็จมาถึงแม่น้ำสายที่ 2 ชื่อ นีลวาหนาซึ่งมีความกว้างและลึกประมาณ โยชน์ พระองค์จะหาแพหรือเรือก็ไม่มี พระองค์ดำริถึงการเสียเวลาในการแสวงหา จึงตั้ง สัตยาธิษฐานว่า “เราไม่มีความคลางแคลงสงสัยในพระรัตนตรัย และออกบวชอุทิศชีวิตเพื่อ พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ด้วยอานุภาพแห่งธรรมรัตนะ ขอแม่น้ำนี้จงเป็นเหมือนแผ่นดินเถิด” ตรัส แล้วทรงควบม้าไปบนผิวน้ำได้อย่างอัศจรรย์ เมื่อมาถึงแม่น้ำสายที่ 3 ชื่อ จันทภาคา กว้างและลึกประมาณ 1 โยชน์ แม้น้ำนั้นเต็ม เปี่ยม จะหาแพหรือเรือก็ไม่มีพระองค์ทรงดำริเช่นเดิม และตั้งสัตยาธิษฐาน “ระลึกถึงคุณของ พระสงฆ์” แล้วได้เสด็จไปบนผิวน้ำได้อย่างอัศจรรย์เช่นเดียวกัน ในเวลาย่ำรุ่งพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงตรวจดูสัตวโลกว่าผู้มีบุญท่านใดหนอ จะเข้ามา ในข่ายพระญาณ ทรงทราบว่าพระมหากัปปินะออกผนวชอุทิศเฉพาะพระองค์ จึงทรงเหาะไป ประทับรออยู่ใต้ต้นไทรใหญ่ ทรงนั่งสมาธิคู่บัลลังก์ แล้วเปล่งฉัพพรรณรังสีไปหาพระราชา จน ทำให้บริเวณนั้นมีสีเหลืองทองอร่ามเปล่งปลั่งดังทองคำ พระมหากัปปินะพร้อมอำมาตย์เห็นฉัพพรรณรังสีส่องสว่างนำทาง จึงดำริว่า แสงสว่าง นี้ไม่ใช่แสงของดวงจันทร์ไม่ใช่แสงของดวงอาทิตย์ ไม่ใช่รัศมีของเทวดา พรหม อรูปพรหม จะ ต้องเป็นแสงแห่งพระผู้มีพระภาคเจ้าแน่นอน ทรงเสด็จตามแสงนั้นไป แล้วน้อมพระวรกาย เข้าเฝ้าพระบรมศาสดา พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแสดงธรรมอันไพเราะ บริสุทธิ์บริบูรณ์พร้อม ทั้งอรรถและพยัญชนะ งดงามในเบื้องต้น ท่ามกลาง และเบื้องปลาย โปรดพระราชาและ อำมาตย์ทั้งหลาย ทำให้พระมหากัปปินะพร้อมอำมาตย์ มีใจสงบ หยุดนิ่งที่ศูนย์กลางกายได้ 250 DOU สูตรสำเร็จ การพัฒนาองค์กร และเศรษฐกิจ
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More