ชฏิลเศรษฐีผู้มีภูเขาทองตักไม่พร่อง : หน้า 224/263

6.3.2 ชฏิลเศรษฐี ผู้มีภูเขาทองตักไม่พร่อง เรื่องนี้มีปรากฏในคัมภีร์ทางพระพุทธศาสนา กล่าวถึงชฎิลเศรษฐีซึ่งเป็นผู้มีบุญมาก เกิดในสมัยพุทธกาล ความร่ำรวยของท่านเป็นที่ปรากฏแก่มหาชนในยุคนั้น จนแม้ในยุค ปัจจุบัน สำหรับท่านที่ได้เคยศึกษาแล้วจะพบกับความอัศจรรย์ทีเดียวว่า ทำไมท่านชฎิลเศรษฐี จึงเป็นผู้มีบุญขนาดนั้น และของอัศจรรย์ขนาดนี้ ทำไมจึงบังเกิดขึ้นกับท่าน มันเป็นไปได้อย่างไร นั่นก็เพราะว่าหว่านพืชอย่างไรย่อมได้ผลอย่างนั้น ปลูกถั่วก็เป็นถั่ว ปลูกงาก็เป็นงา ถ้าเราเชื่อ อย่างนี้ ทำบุญด้วยทอง เวลาผลบังเกิดขึ้นเราก็จะได้รับผลดังที่เราทำนั้น ทำด้วยทองก็จะได้รับ ผลคือทอง เรื่องมีอยู่ว่า มีเศรษฐีคนหนึ่งอยู่ในเมืองพาราณสี ท่านมีธิดาคนหนึ่งที่สวยงามมาก แล้ว ท่านก็รักมาก เมื่อลูกสาวอายุได้ 16 ปี ท่านได้สร้างปราสาท 7 ชั้น แล้วนำลูกสาวไปไว้บน ปราสาทชั้นที่ 7 พร้อมกับให้มีหญิงรับใช้อยู่ด้วยคนหนึ่งคอยดูแล และกำชับเอาไว้อย่างดีเลยว่า ให้ดูแลลูกสาวให้ดี ให้อยู่ในสายตาตลอด ลูกสาวอายุ 16 ซึ่งยังสวยอยู่ถูกพ่อจัดให้อยู่บน ปราสาทชั้นที่เจ็ด วันๆ หนึ่งก็ได้แต่เปิดหน้าต่างมองลงไปที่ถนน ดูความเป็นไปของคนที่เดิน ไปมาอยู่อย่างนั้นเท่านั้น ไม่มีโอกาสได้เดินลงมาเลย จนวันหนึ่งมีวิทยาธรคือผู้มีฤทธิ์ สำเร็จวิชชาฌานสมาบัติ สามารถเหาะเหินเดิน อากาศได้ ก็ได้เหาะผ่านมาทางนั้น มองเห็นลูกสาวเศรษฐีเกิดความรู้สึกรักใคร่ จึงเหาะเข้ามา เกี้ยวพาราสี และด้วยบุพเพสันนิวาสในที่สุดก็ได้อยู่ร่วมกัน จนกระทั่งลูกสาวเศรษฐีนั้นตั้งครรภ์ เมื่อครบกำหนดคลอด ลูกสาวเศรษฐีก็กำชับหญิงคนรับใช้ว่าอย่าไปบอกใครนะ ให้ไปจัดหา ภาชนะใหม่สำหรับเอาไว้ใส่ทารก หาภาชนะใหม่มาทีเดียว แล้วก็อุ้มทารกแรกเกิดวางลงใน ภาชนะนั้นพร้อมกับดวงดอกไม้ สั่งกำชับไม่ให้ไปบอกใคร ให้หญิงรับใช้นำไปลอยในแม่น้ำคงคา แล้วยังกำชับอีกว่า ถ้าใครถามก็ให้เลี่ยงตอบไปเป็นอย่างอื่น ไม่ให้บอกใครทั้งสิ้น หญิงรับใช้ นั้นก็รีบนำภาชนะที่บรรจุลูกของลูกสาวเศรษฐี นำไปลอยในแม่น้ำคงคา ที่ตอนใต้แม่น้ำคงคามีหญิง 2 คนอาบน้ำอยู่ หญิงทั้งสองคนนั้นมองเห็นภาชนะที่ ลอยมาตามน้ำ คนแรกก็ชิงพูดขึ้นมาก่อนว่า ภาชนะนั้นเป็นของฉัน ส่วนหญิงอีกคนก็พูดว่า ถ้า ภาชนะนั้นเป็นของเธอ ของที่อยู่ในภาชนะนั้นก็ต้องเป็นของฉัน เมื่อภาชนะนั้นลอยมาถึง หญิง ทั้งสองก็ช่วยกันยกขึ้นมาบนฝั่ง เปิดดูพบเด็กอยู่ในนั้น ด้วยความรักในเด็กนั้น หญิงคนแรกจึง พูดว่าภาชนะเป็นของฉัน ของที่อยู่ในภาชนะก็ต้องเป็นของฉันด้วย หญิงคนที่ 2 ไม่ยอม ใน ที่สุดก็ถกเถียงกัน และนำมาที่ศาลาลูกขุนให้มหาอำมาตย์ช่วยตัดสิน แต่มหาอำมาตย์ก็ไม่ บ ท ที่ 6 อานิสงส์ ข อ ง ก า ร ส ร้ า ง ตั ว ส ร้ า ง ฐานะ ตามพุทธวิธี DOU 213