การให้ทานในพุทธศาสนา : หน้า 107/263

นัยที่หนึ่ง เป็นการสั่งสมบุญกุศลให้กับตนเอง เพื่อเป็นหลักประกันว่าเกิดมาในภพ ชาติหน้า จะไม่ต้องมาลำบากยากจนอีก นัยที่สอง เป็นการพัฒนาจิตใจของตนให้สูงขึ้น เป็นการขจัดความตระหนี่ ความ โลกออกไปจากจิตใจ ฝึกตนเองให้มีความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่กับบุคคลต่าง ๆ ตามที่เขาจำเป็น นัยที่สาม เป็นการให้ความช่วยเหลือกับบุคคลต่าง ๆ ที่กำลังสร้างตัวสร้างฐานะให้ สามารถสร้างตัวสร้างฐานะได้สำเร็จ 2) ต้องมีต้นแบบในการทำทาน บุคคลต้นแบบที่ทำทานอย่างถูกวิธีที่ควรศึกษาและนำมาเป็นแบบอย่างในสมัยพุทธกาล คือ ท่านอนาถบิณฑิกเศรษฐี สำหรับ ฝ่ายชาย และ มหาอุบาสิกาวิสาขา สำหรับฝ่ายหญิง เพราะ ทั้งสองท่านเป็นผู้ที่ได้รับการสรรเสริญจากพระพุทธองค์ว่าเป็นผู้เลิศในฝ่ายอุบาสกและอุบาสิกา บุคคลทั้งสองท่าน สมควรที่ชาวพุทธควรที่จะนำมาเป็นแบบอย่างในการดำเนินชีวิต เพราะแม้ในช่วงชีวิตจะมีอุปสรรคเกิดขึ้นอยู่บ้าง ก็ไม่เคยท้อถอยต่อการสร้างบุญบารมี และ เสื่อมศรัทธาในพุทธศาสนาแม้แต่น้อย 3) ต้องรู้จักวิธีการให้ทานที่ได้บุญมาก การทำทานให้ได้บุญมาก พระพุทธองค์ทรงให้วิธีการ เรียกว่า การให้ทานอย่าง สัตบุรุษ' คือ 1. ให้ของสะอาด 2. ให้ของประณีต 3. ให้ตามกาล 4. ให้ของสมควร 5. เลือกให้ 6. ให้ประจำ 7. กำลังให้จิตผ่องใส 8. ให้แล้วดีใจ การให้ทานทั้ง 8 วิธีดังกล่าวผู้ทำย่อมประสบบุญมาก สัปปุริสทานสูตร, อังคุตตรนิกาย อัฏฐกนิบาต, มก. เล่ม 37 หน้า 488. 96 DOU สูตรสำเร็จ การพัฒนาองค์กร และเศรษฐกิจ