ความสำคัญของบุญในพุทธศาสนา : หน้า 28/263

พุทธพจน์บทนี้ ได้ส่องให้เห็นถึงความสำคัญของการมีบุญไว้อย่างชัดเจนว่า 1) สมบัติทั้งหลายในโลกนี้เป็นของกลาง ผลัดกันใช้ ผลัดกันชม ผลัดกันเป็นเจ้าของ ผู้มีบุญเท่านั้นที่เป็นผู้ได้ใช้ทรัพย์ แม้ตนเองจะไม่ใช่เป็นผู้ที่หาทรัพย์นั้นไว้ก็ตาม แต่ก็จะมีเหตุ อันชอบธรรมที่บันดาลให้ตนได้ใช้ทรัพย์ที่เกิดขึ้นด้วยกำลังของบุญที่ตนทำไว้ดีแล้วในอดีตตามมา ส่งผล 2) ผู้มีบุญไม่ว่าจะไปอยู่ที่ใด ทรัพย์ทั้งหลายย่อมติดตามไปเกิดในที่นั้นด้วย เพื่อให้ ผู้มีบุญได้ใช้สอย 3) บุคคลมีทรัพย์เกิดขึ้นได้ก็เพราะบุญ ได้ใช้ทรัพย์ก็เพราะบุญ และปราศจากทรัพย์ เพราะไม่มีบุญ เราจึงต้องหมั่นสั่งสมบุญตลอดชีวิต และห้ามขาดแม้แต่วันเดียว บุญมีประโยชน์อย่างไร ? พระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้ตรัสถึงประโยชน์ของบุญไว้มากมายหลายประการดังปรากฏใน สิริชาดก ว่า “ความเป็นผู้มีผิวพรรณงาม ความเป็นผู้มีเสียงไพเราะ ความเป็นผู้มีทรวดทรงงาม ความเป็นผู้มีรูปสวย ความเป็นอธิบดี ความเป็นผู้มีบริวาร ผลทั้งหมดนี้ อันเทวดาและมนุษย์ ย่อมได้ด้วยขุมทรัพย์คือบุญนี้ ความเป็นเจ้าประเทศราช ความเป็นผู้มีอิสริยยศ ความสุขของพระเจ้าจักรพรรดิ อันเป็นที่รัก ความเป็นราชาแห่งเทวดาในเทวโลก ผลทั้งหมดนี้อันเทวดาและมนุษย์ย่อมได้ด้วย ขุมทรัพย์คือบุญนี้ สมบัติอันเป็นของมนุษย์ ความรื่นรมย์ยินดีในเทวโลก นิพพานสมบัติ ผลทั้งหมดนี้ อัน เทวดาและมนุษย์ย่อมได้ด้วยขุมทรัพย์คือบุญนี้” พุทธพจน์ที่ยกอ้างมานี้ เป็นเพียงส่วนหนึ่งที่พระพุทธองค์ทรงสอนให้ชาวพุทธรู้ว่า ประโยชน์สุขทั้งหมดของทุกชีวิตในวัฏสงสารนี้ เกิดขึ้นเพราะการมีบุญ หากปราศจากบุญแล้ว ความทุกข์ย่อมเกิดขึ้นแก่ตนตลอดกาล ทำอย่างไรจึงจะมีบุญ ? การที่ใครจะได้เป็นผู้มีบุญนั้น มีเงื่อนไขเดียวคือตนเองต้องเป็นผู้สั่งสมบุญด้วยตนเอง บทที่ 1 ความเข้าใจถูกในการสร้างตัว สร้างฐานะ ตาม พุทธวิธี DOU 17